Winterreise in Aix (via medici.tv)

Net zoals de Vlaamse Opera dit seizoen, brengt het Festival van Aix ook een - min of meer - geënsceneerde Winterreise. Maar in tegenstelling tot de vermassacreerde versie die we in Antwerpen konden meemaken, is dit wel een interessante voorstelling. Dankzij medici.tv is ze ook online te zien, met als bijkomend voordeel dat je niet het risico loopt om in een geannuleerde voorstelling terecht komen omdat ze door de "intermittents" gesaboteerd werd...

foto © Patrick Berger

De voorstelling speelt op een klein podium met links een piano en achteraan een muur met pamfletten waar continu video's op geprojecteerd worden. De regisseur is William Kentridge die we hier vooral kennen van Die Zauberflöte die hij voor de Munt gemaakt heeft. Zijn stijl is welbekend met overwegend zwart-witte tekeningen. In de zaal zelf is het effect misschien anders, maar via de webstream had ik nooit het gevoel dat die videobeelden overdonderden.

Elk lied begint met een projectie van de titel, de Franse vertaling ervan en een enigszins poëtische Engelse interpretatie, zoals 'Shrapnel in the wood' voor "Der Lindenbaum" of 'Illuminating Shadow' voor "Irrlicht". Het is niet de bedoeling van Kentridge om elk lied letterlijk te illustreren. We krijgen natuurlijk wel bomen te zien in "Der Lindenbaum" of zwarte vogels in "Die Krähe" of vallende lichtdruppels in "Gefrorne Tränen" (die nog eens terugkeren in "Die Nebensonnen").

Maar, zoals hij trouwens uitlegt in het programmaboek (te downloaden via de website van het festival), zoekt hij vooral naar associaties en ritmische verbanden tussen de beelden en de muziek. Een voorbeeld is "Rast" waarbij een getekende hersenscan misschien verwijst naar de groeiende waanzin van de Wanderer. In "Der Leiermann" zien we dan weer een parade met feestvierders op de achtergrond... de desolaatheid wordt daarmee nog groter, een beeld dat me trouwens deed denken aan "Das ist ein Flöten und Geigen" uit Dichterliebe.

Voor de muzikale kant waren bariton Matthias Goerne en pianist Markus Hinterhäuser verantwoordelijk. Goerne was in uitzonderlijk geïnspireerde doen. Zijn tekstbeleving is intens en hij wisselt goed af tussen diepe donkere klanken en fijne straaltjes licht. Een paar hoogtepunten zijn "Erstarrung" waarmee hij al aan de grens van de wanhoop beweegt. "Auf de Flusse" is ontroerend mooi, "Irrlicht" is hypnotiserend. In "Der stürmische Morgen" komt hij dan weer martiaal uit de hoek.

Hij heeft nog wel een aantal onhebbelijkheden op het vlak van tempokeuzes. Zo is er een overdreven rallentando in "Die Wetterfahne". De aanduiding 'Langsam' op het einde van "Frühlingstraum" neemt hij wel heel letterlijk. Om nog maar te zwijgen van "Das Wirtshaus" - Sehr langsam - dat helemaal uitgemolken wordt waardoor hij extra adempauzes moest inlassen om het gezongen te krijgen.

Publicatie: woensdag 16 juli 2014 om 19:41
Rubriek: Nieuws