Spanisches Liederbuch in Parijs

Het aantal keren dat ik het Spanisches Liederbuch van Hugo Wolf al live gehoord heb, kan ik nog altijd op de vingers van één hand tellen. Gisteren kwam er één uitvoering bij, dankzij het slotrecital van de Convergences-reeks in het Amphithéâtre van de Bastille.

De meest voor de hand liggende reden waarom het zo zelden uitgevoerd wordt, is uiteraard het feit dat je er twee zangers en een pianist voor nodig hebt. Bij voorkeur zijn dat twee doorwinterde liedzangers die vertrouwd zijn met Wolfs idioom. Ook de pianist moet zijn mannetje staan, aangezien Wolf in dit liedboek een breed spectrum vraagt van pianistieke virtuositeit over Wagneriaanse breedsprakerigheid tot subtiele intimiteit. De Braziliaanse pianist Marcelo Amaral deed dit op indrukwekkende wijze, net zoals de twee zangers.

Birgid Steinberger is relatief nieuw op de internationale liedscène. Ik heb deze Beierse sopraan vorig jaar voor de eerste keer gehoord op het Oxford Lieder Festival. Ook nu maakte ze indruk met haar perfecte dictie en haar sprankelend timbre, maar vooral omwille van haar intelligente tekstinterpretatie. Ze beweegt vlotjes van een piano-vertolking van het bekende In dem Schatten meiner Locken tot een overweldigende Wehe der, die mir verstrickte.

foto © Internationale Hugo-Wolf-Akademie

De bariton Roman Trekel moet niet meer voorgesteld worden. Hij is al jaren een sterkhouder in het liedgenre. De laatste jaren was hij vocaal wat aan het zwalpen als liedvertolker. Maar hij is nu in volle glorie terug. Hij zong wel alle liederen met de partituur binnen oogbereik, maar met zijn gebalde bariton gaf hij een stevige vertolking van Wolfs liederen. Het piano-zingen was niet zo evident als bij zijn sopraancollega, maar toch waren er pareltjes als Nun wandre, Maria.

Het Spanisches Liederbuch stelt ook een praktisch probleem. Het is een lang werk, dat weliswaar uit twee delen bestaat. Maar de 34 profane liederen duren drie keer zo lang als de 10 geestelijke liederen. Ze losten dit op door de profane liederen in twee groepen te verdelen. Tussen deze twee liedgroepen werden dan de geestelijke liederen uitgevoerd (er waren dus ook twee pauzes). Gezien de toch eigen sfeer van de geestelijke liederen, zorgde dit voor contrast op het niveau van het volledig recital. Elke groep liederen werd opgebouwd met de nodige aandacht voor afwisseling op het vlak van sfeer en expressie, en zodanig dat ook de zangers telkens afwisselden... met dank aan Wolfgang Holzmair voor de volgorde van de liederen.

Publicatie: zondag 25 mei 2014 om 14:11
Rubriek: Liedrecital