Birgid Steinberger en John Mark Ainsley in Oxford

Het Oxford Lieder Festival is een relatief jong festival, dat dit jaar aan zijn twaalfde editie toe is. Het festival werd geopend met een duo-recital bestaande uit sopraan Birgid Steinberger en tenor John Mark Ainsley, met Julius Drake aan de piano.

De meeste avondrecitals vinden plaats in de Holywell Music Room in het centrum van Oxford. Dit zou de oudste concertzaal van Europa zijn, die specifiek voor concerten gebouwd werd. Het is een kleine zaal waar met een beetje goede wil 200 personen binnen kunnen. Het publiek zit op houten banken die in U-vorm opgesteld staan, met het podium aan de open kant van de U.

De eerste helft van de avond bestond uit liederen van Schubert, op teksten van Goethe. Goethe is trouwens het thema van de eerste week van het festival. Steinberger begon met vier liederen. Ze heeft een lichte sopraan die soms iets te overweldigend overkwam in deze kleine ruimte. Maar ze kan ook waanzinnig mooi piano zingen en ontroeren in de twee Suleika-liederen. Ainsley opende met een boeiende Willkommen und Abschied. In dat lied bestaat het gevaar dat de zanger achter de galopperende piano aanrent. Maar Ainsley past zijn expressie aan voor elke strofe. Opvallend was ook zijn interpretatie van Auf dem See als hij de middelste strofe - "Aug', mein Aug'" - opvallend traag zingt.

Ze sloten het Schubert-stukje af met "Mignon und der Harfner". Het grote verschil tussen beide zangers was vooral hoe ze met het publiek omgingen. In deze kleine zaal zit het publiek bijna op de schoot van de zanger. Steinberger leek aanvankelijk niet goed te weten waar ze met haar ogen moest blijven en keek iets te veel naar de vloer of naar het plafond. Ainsley leek veel meer op zijn gemak om zo heel direct met het publiek te communiceren.

Sommige van Schumanns bekendste liederen komen uit Myrthen, zijn huwelijkscadeau aan Clara, maar ik kan me niet herinneren dat ik het volledige Opus 25 al eens live gehoord heb. In tegenstelling tot andere cycli, is er geen onderliggend verhaal, al zit er wel een logica in het werk met allerlei muzikale boodschappen... sommige daarvan werden trouwens voor het recital uitgelegd door Richard Stokes.

De twee zangers wisselden elkaar regelmatig af, waarbij Ainsley vooral de stevige, zeg maar "mannelijke", liederen kreeg. Na de twee liederen uit het "Schenkenbuch" waggelde hij half-dronken terug naar zijn plaats. In het eerste Venetianische Lied komt ook zijn vocaal acteerwerk boven... onvoorstelbaar op hoeveel manieren hij het woordt "sacht" kan zingen. Het hoogtepunt van communicatie met het publiek kwam met Räthsel (ondanks het feit dat hij halverwege even de draad van het raadsel kwijt geraakte).

Tussendoor zong Steinberger al de piano liederen, te beginnen met Widmung dat de toon zette voor de rest van haar vertolkingen, of een aangrijpende dialoog in Lieder der Braut. Voor Aus den hebräischen Gesängen mist ze nog wat gewicht.

Met Schuberts Licht und Liebe als bisnumer sloten ze dit uitstekende recital af.

Publicatie: zaterdag 12 oktober 2013 om 09:36
Rubriek: Liedrecital