Angelika Kirchschlager in het PSK

Het recital van Angelika Kirchschlager en Helmut Deutsch had grotendeels hetzelfde programma als het recital in Schwarzenberg verleden jaar. Het was heel symmetrisch opgebouwd met zowel voor als na de pauze een Schubert- en een Wolf-blok.

Ik heb niet veel toe te voegen aan wat ik toen geschreven heb. Angelika Kirchschlager is een van de meest meeslepende zangeressen die tegenwoordig in het Lieder-circuit te horen zijn. Schuberts Wehmut was even aangrijpend als op de Schubertiade en Tretet ein, hoher Krieger uit Wolfs "Alte Weisen" had zelfs nog meer vaart en karakter dan verleden jaar.

Het enige wat duidelijk anders was, is het publiek. Op de Schubertiade heeft ze het voordeel van een publiek te hebben waarvan de meesten op zijn minst Duits verstaan... waardoor het evenveel plezier beleeft aan bijvoorbeeld de kolder in Das Köhlerweib ist trunken als Kirchschlager zelf. De reactie van het PSK-publiek was op dat vlak nogal koeltjes, vond ik.

De tweede Schubert-groep was wel volledig "nieuw" met onder andere de drie gezangen van Ellen, dat eindigt met het overbekende Ave Maria. De eerste twee gezangen, die eerder van het ballade-achtige type zijn, lagen haar iets minder. De daarop volgende Mörike-Lieder van Wolf zijn haar dan weer op het lijf geschreven. Das verlassene Mägdlein was zo ontroerend dat ze er zelfs het overmatig kuchende PSK-publiek stil mee kreeg... ook als het lied al gedaan was, zodat ze perfect kon aansluiten met Lebe wohl.

De twee bisnummers waren volgens hetzelfde stramien opgebouwd met Wolf (het koddige Unfall) en Schubert (Rastlose Liebe).

Publicatie: woensdag 28 januari 2004 om 19:36
Rubriek: Liedrecital