Robert Holl in deSingel

Eindelijk konden we nog eens een volledig Schubert-recital horen. Het Nederlands duo bestaande uit Robert Holl en Rudolf Jansen brachten Schuberts ultiem meesterwerk Schwanengesang in een redelijk volle blauwe zaal van deSingel.

Ze begonnen met de Rellstab-liederen, waarbij ze Abschied verplaatsten naar achter Ständchen. Om het eerste deel te vervolledigden voegden ze daar ook Herbst, een ander Rellstab-lied, tussen. Door te eindigen met In der Ferne werd al de sfeer van de Heine-liederen opgeroepen, die na de pauze zouden volgen.

Wat valt er nog te zeggen over Robert Holl en Schubert ?

Hij heeft elke noot die Schubert geschreven heeft, verinnerlijkt waardoor dit een Schwanengesang werd om in te kaderen. Niet dat alles perfect was... een enkele hogere noot werd voorzichtig aangezet zoals in Liebesbotschaft, en af en toe ging hij iets creatiever om met de partituur om een afdwalende noot terug op het rechte pad te krijgen. Maar zijn stem heeft nog altijd dat uniek en meteen herkenbaar diep en ronkend timbre, wat hij de eerste keer met mooi effect inzette in Kriegers Ahnung. Daarop volgde een ongelooflijk spannende en meeslepende Frühlingssehnsucht, die bij momenten zelfs frivool genoemd kon worden.

Het tweede deel openden ze met Der Winterabend als extraatje en het vijfde wiel aan de wagen, Taubenpost, voor ze aan de Heine-liederen begonnen. De Heine-liederen werden herschikt in een meer logische volgorde dan wat posthuum gepubliceerd werd door Haslinger. Ze inspireerden zich daarvoor op de originele volgorde in Die Heimkehr, de poëziebundel waar Schubert de liederen uit geselecteerd heeft. Het voordeel van deze volgorde is dat de drie "zware" liederen - Der Doppelgänger, Ihr Bild en Der Atlas - allemaal op het einde kwamen. Het zijn drie liederen die perfect in Holls stem liggen, waardoor het recital afsloot met een impressionant slot.

Met Im Abendrot als enig bisnummer werd deze mooie Schubertavond afgerond.

Publicatie: zondag 17 oktober 2010 om 09:46
Rubriek: Liedrecital