Iphigénie en Aulide in de Munt

In de herfst van zijn carrière, componeerde Gluck een aantal opera's voor de Parijse opera. Twee daarvan hebben Iphigénie als centraal personage en beide opera's werden in de Munt tot één geheel gesmeed door Pierre Audi. Ik zag gisteren Iphigénie en Aulide.

Het podium is een klein speelvlak dat zich boven de orkestbak bevindt. Dat podium is bereikbaar via twee metalen trappen die naar de koninklijke en de Europese loge lopen. Het orkest wordt naar de achtergrond verplaatst op het "normale" podium. Daarachter zijn ook nog eens gradins gebouwd voor het koor en het publiek. Met een beetje fantasie doet het geheel denken aan een Grieks amfitheater.

Die kleine oppervlakte beperkt de mogelijkheden uiteraard. Er zijn dan ook geen verdere rekwisieten, op een paar dode meeuwen na. De zangers, overwegend gekleed in militaire camouflagekledij, moeten het dan ook volledig hebben van hun acteerspel en vocale prestatie.

De ster van de avond is zonder twijfel Véronique Gens, die na meer dan 10 jaar eindelijk terug keert naar de Munt en een schitterende Iphigénie zingt. Meteen met haar eerste aria, "Hélas, mon coeur sensible et tendre", weet ze te ontroeren. Haar stem is voller geworden en haar Franse uitspraak is pure perfectie.

Die verstaanbaarheid is een stuk minder goed bij Charlotte Hellekant. Ze zingt een geëngageerde Clytemnestre met "Jupiter, lance la foudre" vol vuur en dramatiek. Maar tijdens de meest dramatische momenten is er wat ruis hoorbaar op haar stem. Haar echtgenoot Agamemnon kreeg de nobele stem van Andrew Schroeder toebedeeld.

Minder nobel was Achille, Iphigénies geliefde. Zolang Avi Klemberg in de onderste helft van zijn stem blijft, valt het wel mee alhoewel hij daar ook geen toonbeeld van subtiliteit is. Maar als een aria als "Cruelle, non, jamais votre insensible coeur" hem naar iets hogere regionen voert, verdwijnt de kleur uit zijn stem, begint hij te roepen en wordt zijn intonatie dubieus.

Alhoewel ik geen grote fan van Gluck ben, was de voor mij onbekende Iphigénie en Aulide wel een aangename kennismaking... niet in het minst omwille van de in globo sterke bezetting. Volgende week gaat de reis verder naar Tauride.

Publicatie: vrijdag 4 december 2009 om 17:39
Rubriek: Opera

Reacties

Karl (donderdag 10 december 2009 om 23:51)

Er waren blijkbaar toch nog heel wat vrije plaatsen, zodat ik via het bespreekbureau een kaartje voor deze avond heb kunnen versieren. Ze konden mij zelfs dezelfde plaats geven, stel je voor! Ik ben in elk geval blij dat nu toch de twee opera's kan zien, en in de juiste volgorde (morgen Tauride).

Véronique Gens was inderdaad schitterend, Hellekant iets problematischer maar globaal overtuigend dank zij haar grote engagement. Ik deel wel je mening niet over de Achille van Klemberg, ik vond hem best wel goed (of "veelbelovend" om de recensent van Le Figaro te citeren ;-)). Misschien was hij vanavond gewoon in betere vorm, je mag een zanger niet altijd op één prestatie beoordelen. Ik heb me ook bedacht dat dit een ideale rol zou zijn voor JD Florez, maar ik heb nog niet nagekeken of de Peruviaan dit werk inderdaad op zijn repertoire heeft.

Wat de regie van Audi betreft... Wel, de personenregie was doorgaans wel overtuigend (al is dit misschien meer te danken aan het acteertalent van de zangers), maar het algemeen concept vond ik maar niets. Op zich vind ik het wel een goed idee om de opstelling van een klassieke Griekse tragedie over te nemen, maar de realisatie van dat idee liet sterk te wensen over. In het algemeen vond ik alle "originele vondsten" van Audi maar flauw en naast de kwestie. Ik kijk er ook niet naar uit om morgen nog eens twee uur tegen die lelijke stellingen te moeten aankijken.

Het werk zelf was een aangename verassing, al zou ik niet zeggen een openbaring. Na een uur handengewring van de diverse personages ga je toch wel verlangen naar de ontknoping! Gluck blijft voor mij toch wel vooral een overgangsfiguur tussen de barokke opera seria en de opera's van Mozart. De stijl van Aulide deed mij trouwens denken aan La Clemenza di Tito, een laat maar archaïserend werk van Mozart. Helaas ontbreekt bij Gluck de vonk van het Mozartiaanse genie.