Missa in tempore belli in het PSK

Het is dit jaar weliswaar een Haydn-jaar, waarbij herdacht wordt dat Haydn 200 jaar geleden overleed, maar daar is weinig van te merken in de concert- of operaprogrammatie. Af en toe is er toch een uitzondering, zoals het volledige Haydn-concert met La Petite Bande en Ex Tempore onder leiding van Sigiswald Kuijken in het PSK dit weekend.

Het eerste deel beschouwde ik vooral als een opwarmertje met een paar fragmenten uit Applausus en zijn 26ste Symfonie Lamentatione. De hoofdbrok van het programma was de Missa in tempore belli. Het is een mis die ik niet kende en die de patriottische gevoelens te tijde van Haydn wil onderlijnen. Dit gebeurt met een haast martiale introductie met koper of de pauken in het "Agnus Dei" die als trommelgeroffel oorlogsklanken binnenbrengen in de concertzaal. Die pauken hebben er trouwens voor gezorgd dat deze mis de bijnaam "Paukenmesse" kreeg.

De mis kent geen echte aria's, maar veel dialogen tussen het koor en de vier solisten. In het "Kyrie" levert dat een grappig visueel spektakel op als de solisten soms voor nauwelijks twee maten terug gaan zitten om even later weer recht te veren om nog eens twee maten te zingen. Er is echter één opvallend solomoment voor de bariton in het "Gloria" als hij samen met de cello het "Qui tollis peccata mundi" zingt.

Die bariton was Stephan Genz. Een tiental jaar geleden verscheen hij als piepjonge bariton op het (Lied)podium en liet toen een opmerkelijke indruk achter. Even plotseling verdween hij weer uit de schijnwerpers. En het deed me dan ook plezier om hem nu terug te horen. Het fluweel in zijn stem is ondertussen wat donkerder geworden en heeft nog wat meer diepte gekregen ook. Zelfs in deze oratorium-omgeving valt zijn interpretatie op... en ik kan dan alleen maar hopen dat hij definitief terug is en binnenkort ook weer in liedrecitals te bewonderen zal zijn.

Zijn broer, de tenor Christoph Genz, was ook van de partij. Zijn rol is redelijk beperkt in deze mis, maar zijn stem is ook nog altijd even fris als vroeger. Jeugdige frisheid straalt ook af van de sopraan Sunhae Im, alhoewel haar coloraturen in het "Kyrie" niet altijd even mooi geplaatst waren. Ursula Eittinger zong de altpartij met een relatief ruime stem.

Publicatie: zondag 29 november 2009 om 20:43
Rubriek: Oratorium