Robert Holl in Schwarzenberg

Sinds mensenheugenis, treedt Robert Holl op bij de Schubertiade. Deze keer gaf hij een recital samen met Andras Schiff, die na zijn jarenlange boycot van Oostenrijk, ook weer prominent aanwezig is in Schwarzenberg. Naast deze liederavond en een solorecital heeft hij hier ook een master class gegeven. Die heb ik spijtig genoeg niet kunnen meemaken, aangezien ze al uitverkocht was tegen dat ik goed en wel besefte dat die best wel eens interessant zou kunnen zijn.

Holl en Schiff brachten gisterenavond een volledig Schubert-programma met liederen die een grote doorsnede maakten van Schuberts dichters: van Schiller tot Goethe, van Novalis tot Mayrhofer, van Schlegel tot Seidl tot Schulze, ... waarbij ook verschillende onbekende liederen aan bod kwamen. Ze waren thematisch ingedeeld in twee groepen. In het deel voor de pauze hoorden we nacht- en avondliederen. Na de pauze stonden eerder sprituele of religieus-geïnspireerde liederen op het programma.

Zoals ook uit zijn vroegere recitals blijkt, heeft Robert Holl een voorkeur voor langzame liederen, die hij dan meestal ook heel traag uitvoert... naar mijn gevoel vaak zelfs net iets té traag. Maar dat doet niet af aan zijn muzikalteit en zijn intieme vertrouwdheid met deze liederen. In elk lied treft hij de juiste expressie zoals zijn majestueuze vertolking van Freiwilliges Versinken of de zorgvuldig opgebouwde An den Mond in einer Herbstnacht dat schijnbaar vrolijk begint maar toch eindigt in diepe ellende. An mein Herz (het enige snellere lied voor de pauze) klonk vol wanhoop. Maar ook het lange en ondergewaardeerde Der Winterabend werd boeiend verteld.

Daarnaast zijn er een aantal typische basliederen, waarbij Robert Holl zijn laag register ten volle kan uitspelen, zoals Das Abendrot of het Wagneriaanse Grenzen der Menschheit. Dit is des te opmerkelijker als je ook net daarvoor zijn hoog piano gehoord hebt. Maar het zijn vaak zijn donkere kleuren die overheersen, wat op zich dan weer sterk contrasteert met het pianospel van Andras Schiff, die toch vaak een heldere en transparante pianoklank prefereert.

Schiff staat, wat mij betreft, op hetzelfde niveau als iemand als Wolfram Rieger als het aankomt op het uitbeelden van de tekst. Sommige effecten zijn voor de hand liggend, zoals het obstinaat klokje dat weerklinkt in Abendbilder of de doodsklok in Das Zügenglöcklein. Maar soms zijn het hele schilderijen die hij produceert. Een treffend voorbeeld was Abendröte. Eerst hoor je de ondergaande zon, wat later gebruikt hij donkere kleuren om de bergen uit te beelden en de "grosse Silberstrom" komt daarna donderend door de vallei gestroomd... het zou een beschrijving van het Bregenzer Wald kunnen zijn.

Publicatie: zaterdag 30 augustus 2008 om 10:32
Rubriek: Liedrecital