Matthias Goerne in Schwarzenberg

Matthias Goerne is bezig aan een project van verschillende Schubertrecitals die uitgespreid zijn over verschillende Schubertiadeseizoenen. Dit verloopt waarschijnlijk parallel met de reeks van 11 Schubert-CD's die hij bij harmonia mundi opneemt met verschillende pianisten en waarvan de eerste, "Sehnsucht", een paar maanden geleden uitgekomen is. Een van die Schubertrecitals was gisteren te horen in Schwarzenberg met Helmut Deutsch aan de piano.

Helmut Deutsch heeft ooit in een interview gezegd dat hij altijd met de klep van de piano volledig open speelt. Maar dat geldt dus blijkbaar niet als de zanger Matthias Goerne is... want hij moet toch ergens zijn spiekbriefjes met de liedteksten kunnen leggen. Het gevolg is dat hij de helft van de tijd in het gezicht van zijn pianist staat te zingen en dat er nul tot generlei contact is met het publiek. Misschien moeten ze eens overwegen om de piano 45° te draaien. De drie strofen van Litanei auf das Fest Aller Seelen zong hij zo volledig richting coulissen.

Die Litanei was het centrale lied in de eerste helft van de avond met allemaal liederen rond de dood. Soms waren het metaforische liederen, zoals An die untergehende Sonne of Die Rose, die verwelkt in de hitte van de zon. Auf dem Wasser zu singen is dan eerder reflecterend op het verloop van de tijd en het eindige van het leven. En in een aantal liederen komt de dood expliciet voor, zoals het beroemde Der Tod und das Mädchen of de macabre ballade van Der Zwerg. Mattias Goerne zong al deze liederen met zijn typische cello-klank, die op den duur enigszins monotoon begon te klinken. Enkel in Der Zwerg kwamen er meer gevarieerde kleuren boven.

Na de pauze schakelde hij over op een iets luchtiger programma met lente- en bloemenliederen, zoals Im Frühling of een schitterende Viola die ook in het eerste deel van het recital zou kunnen gepast hebben. De laatste strofe zong hij onwaarschijnlijk mooi gedragen als een requiem:

Schneeglöcklein, o Scheeglöcklein
In den Augen läutest du,
Läutest in dem stillen Hain,
Läut' Viola sanfte Ruh.

Ze eindigden met het overbekende en pure liefdeslied Bei dir allein en het extatische Ganymed. Na veel aandringen, zong hij nog An eine Quelle als de enige toegift.

Ik kan niet zeggen dat ik het zo'n fantastisch recital vond. Daarvoor begint zijn houding op scène - en dan heb ik het nog eens niet gehad over zijn ballerinaposes - me serieus te irriteren. Volgend jaar gaat hij hier de drie Schubertcycli zingen; ik weet nog niet of ik dat eigenlijk wel wil meemaken.

Publicatie: dinsdag 26 augustus 2008 om 10:31
Rubriek: Liedrecital