IMKEB 2008 - Finale, dag 2

Ik verwachtte dat de tweede sessie iets beter zou zijn dan de eerste finale-avond... en dat bleek min of meer uit te komen.

Toen de tenor Yury Haradzetski (Wit-Rusland, 25 jaar) met Comfort ye begon, zat zijn stem meteen juist. Zijn versieringen in het recitatief waren nog subtiel met hier een daar kleine messa di voces. De coloraturen in Ev'ry valley waren opwindend en met gevoel gezongen. Daarenboven lijkt er wel geen einde te komen aan zijn adem.

Vlak voor Rachmaninovs Ne poy, krasavitsa, pri mne, was er een lichte "buzz" voelbaar in de zaal. Het orkest klonk hier wat te dik, maar dat maakte zijn inleving er niet minder om. De aria Hier steht der Wand'rer nun uit "Die Jahreszeiten" had hij beter door iets anders vervangen. Net zoals Brickner gisteren, eindigde hij ook met Lenski's Kuda, kuda. Zijn uitvoering vond ik veel natuurlijker klinken dan die van Brickner... en in het tweede deel van de aria kon Haradzetski mij ontroeren, inclusief mijn rechtstaand nekhaar.

Dé vraag die ik overhield aan de halve finale betreffende de mezzo Michèle Losier (Canada, 30 jaar) was of ze hoorbaar zou zijn in het PSK, aangezien dat in het Conservatorium al een probleem was. In het PSK was het nog altijd een probleem, maar anders dan ik verwachtte...

Ze had maar drie nummers (het nog net toegelaten minimum) op haar programma staan, waarmee ze de drie disciplines - concert, lied, opera - bestreek. Ze begon met Asie en La flûte enchantée uit Ravels "Shéhérazade", maar haar stem is niet groot genoeg om dit werk recht te doen... zelfs de ene grote climax in Asie klonk nog dunnetjes. Ze acteerde iets minder dan tijdens de halve finale, maar ze rekent nog te veel op haar wijd open gesperde ogen om expressie uit te drukken.

In de twee liederen uit Mahlers "Lieder eines fahrenden Gesellen" ging ze echter helemaal uit de bol. Ze is het levende bewijs waarom deze wereld regisseurs nodig heeft... sommige zangers kunnen gewoon niet aan zichzelf overgelaten worden. Wat me wel opviel, was dat haar stem in het begin van Wenn mein Schatz Hochzeit macht veel beter draagt. Dat begin ligt iets lager en - in tegenstelling tot in het Conservatorium - werkt dat deel van de stem beter in het PSK. De aria van Sesto, Parto, parto, was om deze reden ook het meest geslaagde deel van haar programma. Maar je kan haar lichtjes overdreven omschrijven als - om Anna Russell even te parafraseren - "a singer with tremendous artistry but no voice".

Wat een verademing om na de pauze de sopraan Anna Kasyan (Georgië, 26 jaar) te horen. Ze is de eerste deelneemster die écht weet wat ze met haar stem moet doen. Ondanks het feit dat ze een lichte stem heeft, projecteert ze die ongelooflijk goed, over heel haar bereik en bij elk volume... zoals meteen bleek met Mozarts Exsultate.

Tijdens de voorronde had ze ook Armida's aria Ah ! Crudel uit "Rinaldo" gezongen. Het succes dat ze daar toen mee had, doet ze nu nog even dunnetjes over en het werkt even goed. Het recitatief is weer wild-dramatisch en die eerste "Ah" van de aria leek wel uit het niets te komen. Ik ben niet overtuigd of Lucrezia Borgia een rol voor haar stem is, maar Come è bello vertolkte ze wel ontroerend mooi.

Een ontwapenend charmant uitgevoerd S podroezkjami van het Sneeuwmeisje was het volgende (en laatste) hoogtepunt. Leila's Comme autrefois kon me niet overtuigen. En voor Im Abendrot uit Strauss' "Vier letzte Lieder" verwacht ik een iets vollere stem, zeker in een uitvoering met orkest. Maar dat neemt niet weg dat ze heel het lied pianissimo gezongen heeft. Met een piano in plaats van orkest zou het waarschijnlijk een stuk beter geklonken hebben.

Publicatie: donderdag 22 mei 2008 om 22:31
Rubriek: Concert