Dvorak Requiem in het PSK

Voor zo ver ik mij kan herinneren, heb ik het Requiem van Antonin Dvorak nooit eerder gehoord. De uitvoering van het Nationaal Orkest van België onder leiding van Walter Weller was gisteren dan ook een unieke gelegenheid om dit werk te leren kennen.

Na deze eerste beluistering lijkt het een interessant werk, alhoewel ik het niet van hetzelfde niveau vind als de dodenmissen van Verdi, Fauré of Brahms (om maar even mijn favoriete Requiems te noemen). Dvoraks Requiem, gecomponeerd in 1890, heeft een aantal boeiende stukken. In het Confutatis maledictis hoor je bijvoorbeeld de oplaaiende vlammen in de violen. Speciale orkestraties zijn ook hoorbaar in het Hostias, begeleid met hoorns, of het Agnus Dei waarbij de lage strijkers (inclusief de altviolen) de orkestklank domineren. Het Kyrie is dan weer onverwacht kort. Het lijkt wel een tussendoortje dat je bijna mist als je maar een moment met je oren knippert.

Maar het mooiste stuk is het Pie Jesu. Het begint met enkel de houtblazers. Het valt trouwens op dat die houtblazers telkens inzetten als er sprake is van Jezus. Het Recordare, Jesu pie of het offertorium Domine, Jesu Christe beginnen allemaal gelijkaardig. Maar in het Pie Jesu wordt na de inleiding het orkest stil en zingt het koor, zonder de sopranen, a capella verder. Daarna nemen de solisten, zonder de bas, over. Het is hemels mooi.

Zoals in de meeste Requiems heeft het koor ook hier de belangrijkste rol. In het PSK hoorden we het Filharmonisch Koor van Brno. Het is een groot koor waarvan de inzetten niet altijd even gelijk waren en waarvan de tekst totaal onverstaanbaar blijft, maar dat wel een mooie klank produceert met de nodige aandacht voor dynamiek. De solisten hebben geen echte aria's te zingen, maar dialogeren meestal met elkaar of met het koor. De meeste solisten waren adequaat. Enkel de sopraan Katerina Beranova was een ramp op alle vlak. De andere zangers waren beter. De mezzo Dagmar Peckova wentelt zich vooral in donkere kleuren. Peter Straka heeft niet de mooiste tenorstem, maar hij was wel de boeiendste zanger, samen met Christopher Maltman.

Publicatie: zaterdag 15 maart 2008 om 10:34
Rubriek: Oratorium