Christine Schäfer in Washington

De Met gaat in januari altijd een of twee weken dicht. In afwachting dat Hansel and Gretel volgende week terug opgevoerd wordt, maakte Christine Schäfer van de gelegenheid gebruik om, samen met Eric Schneider, een aantal recitals te geven in verschillende steden aan de Amerikaanse oostkust.

Ik hoorde haar gisteren in Washington DC, in een liedrecital dat georganiseerd werd door de Vocal Arts Society. Dit is een non-profit organisatie die elk seizoen een redelijk indrukwekkende reeks liedrecitals organiseert in Washington. Meestal gaan die door in het Kennedy Center. Het liedrecital met Christine Schäfer vond echter plaats in de Oostenrijkse Ambassade, waar de lobby omgebouwd werd tot een intieme concertzaal.

Net zoals een paar maanden geleden in de Munt, zong ze weer Winterreise. Ik heb niet veel toe te voegen aan wat ik eerder al allemaal over haar interpretatie van Schuberts liedcyclus geschreven heb. Ik vond haar vertolking gisteren wel ontroerender dan in Brussel en haar soms excentrieke tempokeuzes beginnen stilaan zin te krijgen. Vooral liederen zoals Erstarrung of Rückblick waren gisteren extreem aangrijpend. Schäfer en Schneider lieten deze keer ook veel minder pauzes vallen tussen de liederen... afgezien van één moment voor Der Lindenbaum toen de organisatie het nodig vond om een paar laatkomers in de zaal binnen te laten.

In het algemeen, vond ik haar vertolking nog iets dieper en intenser geworden. Irrlicht begon ze nu bijvoorbeeld heel mysterieus. Op een of andere manier slaagde ze erin om in Einsamkeit perfect de "trübe Wolke" vocaal weer te geven. Het enige minpunt in vergelijking met de opvoering in Brussel was deze keer haar pianist. De gevoeligheid die hij in de Munt liet horen, was nu terug veranderd in zijn gebruikelijk, niet altijd even juist, gehamer.

Publicatie: vrijdag 18 januari 2008 om 02:12
Rubriek: Liedrecital