Euryanthe in het PSK

De Munt begon het nieuwe jaar met een concertante uitvoering van Euryanthe in het Paleis voor Schone Kunsten.

De opera's van Carl Maria von Weber zijn in België heel zelden te horen, zelfs Freischütz niet, laat staan Euryanthe. De reden daarvoor is meestal het zwakke verhaaltje... wat uiteraard een belachelijk argument is. De aanwezigheid van ridders, spoken, jonkvrouwen en een ring hebben andere opera's nooit van het repertoire gehouden. Het was de eerste keer dat ik Euryanthe volledig hoorde en ik was aangenaam verrast door wat ik hoorde.

De opera draait rond een "goed" en een "slecht" koppel. De respectievelijke zangers kunnen omschreven worden met dezelfde adjectieven. Graaf Adolar is een partij die zich ergens tussen Tamino en Lohengrin bevindt maar met meer hoge noten. Kurt Streit zong hem vooral als opvolger van Tamino, waarbij die hoge noten er meestal stralend uitkwamen. Het meest succesvol vond ik hem in zijn eerste aria, de romanze "Unter blüh'nden Mandelbäumen".

Gabriele Fontana was een schitterende Euryanthe. Als ze haar geliefde Adolar bezingt in "Glocklein im Thale" doet ze dat soms met piano hoge noten en op een bepaald moment zendt ze een perfecte messa di voce de zaal in. Die eerste aria klonk echter nog wel heel voorzichtig en gecontroleerd, maar het resultaat mocht er zijn. Nadien klonk ze vrijer, met als orgelpunt een verscheurende "So bin ich nun verlassen". Maar ook haar vertelling van de geschiedenis van Emma was beangstigend. Die spookscène werd trouwens voorzien van de meest onwezenlijke klanken die Kazushi Ono kon ontlokken aan het Muntorkest, die met deze uitvoering nog een triomf op zijn palmares kan schrijven.

Het andere koppel, Eglantine en Lysiart, was veel minder overtuigend. Jolana Fogasova zong Eglantine, in plaats van de oorspronkelijk aangekondigde Charlotte Margiono. Ze heeft een ruime stem met een mooi klank, maar ze doet er niet echt veel mee. Zelfs met behulp van de boventitels kon ik niet raden wat ze eigenlijk zong. Door haar constant gevecht met de taal verloor ze ook nog eens haar legato. Detlef Roth steekt zijn onderlip vooruit, kijkt nijdig en beklemtoont af en toe wat medeklinkers... maar het is niet voldoende om als de slechterik Lysiart te overtuigen. Daarvoor mist hij de dreigende lage noten en de venijnige tekstinterpretatie.

Dit concert zal op 13 januari uitgezonden worden door Musiq3 en op 26 januari door Klara... vooral voor Fontana, Streit en Ono het beluisteren waard.

Publicatie: donderdag 3 januari 2008 om 18:23
Rubriek: Opera