Le Nozze di Figaro in Antwerpen

Eindelijk ! Na jaren renovatie, speelt de Vlaamse Opera terug in haar vertrouwde zaal in Antwerpen. Voor de opening werd de tijdloze productie van Le Nozze di Figaro in de enscenering van Guy Joosten gekozen. Andreas Spering dirigeerde.

Na al die jaren, blijft deze productie nog altijd heel mooi om zien. Het perspectief van de steeds dieper wordende serre wordt weer gebruikt om de Graaf uit te vergroten. Don Basilio sluipt als een voyeur rond het gebouw. Cherubino mistrapt zich net niet op het dak van de serre. De trouw aan het libretto, ondanks modernere kostuums, zorgt ervoor dat de genialiteit van Mozart en Da Ponte in de verf gezet wordt in bijvoorbeeld het tweede bedrijf. Maar het belangrijkste is dat de inherente verhoudingen tussen de graaf en gravin en hun "onderdanen" behouden blijven, zoals hier het geval is.

De bezetting was behoorlijk homogeen en van een redelijk niveau. Paolo Szot heeft een aangenaam timbre en doseert zijn rol goed zodat hij nog voldoende stem overhoudt voor "Hai gia vinta la causa". Ook de Figaro van Tuomas Pursio zingt goed, maar zijn stem draagt soms onvoldoende. Hij is wel een zanger die heel vrij omgaat met de recitatieven en soms gewoon de tekst spreekt in plaats van hem te zingen. Angélique Noldus was daarentegen een zwakke Cherubino. Haar stemproductie "voelt" niet juist aan. Voor haar canzonetta zat haar stem echter iets beter.

Maar het waren de twee vrouwelijke hoofdrollen die de show stalen. Ainhoa Garmendia was een leuke Susanna, haar "Deh vieni" was ontroerend mooi. Maar de zangeres die de hoofdvogel afschoot, was de Zweedse Maria Bengtsson als de gravin. Bij "Dove sono" kon je een naald horen vallen en in haar openingsaria "Porgi amor" liet ze een ronde gebalde stem horen, met schitterend legato en een groots mezza voce. Tijdens de verkleedscène, slaagt ze er zelfs redelijk goed in om de stem van Garmendia na te doen. Omgekeerd was dat iets minder het geval. Ze was in alle geval voor mij de ontdekking van de avond. Ik kan enkel hopen dat de Vlaamse Opera haar een paar jaar kan vasthouden...

Publicatie: woensdag 12 december 2007 om 18:18
Rubriek: Opera

Reacties

Karen Vermeiren (zondag 16 december 2007 om 20:53)

Wat een superproductie!
Antwerpen ziet er terug volwaardig uit en klinkt ook volwaardig met deze fantastische cast!
Alle lof voor Maria Bengtsson, ik stond perplex van de rijkdom die ze ons verschafte...
Bravo, bravo bravo!!!!

Sven De Boeck (vrijdag 14 december 2007 om 23:59)

Het was erg lang geleden dat ik de Vlaamse Opera nog eens buitenging met een 'goed' gevoel maar bij deze Nozze was het zeker het geval. De sublieme regie van Guy Joosten kende ik al en ik zou tegen Ivo Van Hove zeggen : zo moet je een opera regisseren, beste man!

Terecht eert Margo de ongewoon fantastische Maria Bengstonn : wat een stembeheersing en de perfecte klankkleur (leek ook wat op Schwarzkopf, vond ik), bovenal nog een mooie vrouw ook, en dat is voor de rol van de gravin toch ook mooi meegenomen. Trouwens, heel de - grotendeels onbekende cast - was op zijn minst behoorlijk, vaak subliem en zeer goed op mekaar ingespeeld.

Maar omdat Margo - zoals meestal - met geen woord rept over de dirigent wil ik toch wel Andreas Spering vollop in de bloemetjes zetten. Hij bewees toch maar dat het orkest van de Vlaamse Opera - zelfs in een kleine bezetting - uit sublieme muzikanten bestaat. Vaak leek het wel of hij een periode-orkest aan het dirigeren was (dat was mij vroeger bij Rinaldo al opgevallen)! De dynamiek en sprankelende contrasten deden mij wat denken aan de aanpak van René Jacobs, waardoor Mozart tenminste weer in al zijn facetten wordt (her)ontdekt.

Nee, dit was voor mij een topavond! Ik heb alleen spijt dat ik een ticket voor Siegfried gekocht heb ipv een meerprijs te betalen voor een iets betere plaats in deze Nozze!