Dasch, Breedt en Keenlyside in Schwarzenberg

Gisteren stonden er twee liedrecitals op het programma in Schwarzenberg. In de namiddag was het een duo-recital met Annette Dasch en Michelle Breedt. 's Avonds was het de beurt aan Simon Keenlyside. Aan de piano zaten twee top-liedpianisten, respectievelijk Wolfram Rieger en Malcolm Martineau.

De twee dames doken in het romantisch liedrepertoire van Brahms, Mendelssohn en Reger en wisselden duetten af met solo-liederen. Dit duet-repertoire is onder andere bekend van duo's zoals Felicity Lott en Ann Murray, maar het niveau van hun Engelse collega's halen ze nog niet. Ik had de indruk dat het een gelegenheidsduo was, dat gevormd was door de Schubertiade, want hun stemmen passen totaal niet bij elkaar. Annette Dasch overstemt vaak Michelle Breedt, die op haar beurt moeilijkheden heeft met de lage noten in de duo's.

Solo valt bij Michelle Breedt vooral haar over-dramatische benadering op. Met haar vocale overacting probeert ze de aandacht af te leiden van een mindere stem. De drie liederen van Mendelssohn, waaronder Pagenlied en Nachtlied, waren nog bij de betere prestaties.

Annette Dasch is bij ons vooral bekend van haar operarollen in de Munt. Ik ben geen grote fan van haar en na dit recital - de eerste keer dat ik haar liederen hoorde zingen - ben ik niet echt van mening veranderd. Haar inzetten zijn soms slordig, waarbij ze net onder de toon aanzet en dan naar de juiste toon glijdt of waarbij die eerste noot zelden vol klinkt. Ze werd wel beter naarmate het recital vorderde, waardoor de drie liederen van Max Reger het beste van de voorstelling werden.

Maar gelukkig was er weer heel veel te genieten in het pianospel van Wolfram Rieger. Zijn evocatie van massieve bomen in O kühler Wald of een klaterende fontein in Unbewegte laue Luft of de rollende golven van Ich sitz am Strande zijn slechts enkele opvallende voorbeelden van het meesterschap waarmee hij beelden kan laten horen.

Het is al zeer lang geleden dat ik Simon Keenlyside nog eens in een liedrecital gehoord heb. De laatste keren - in Brussel en in Gent - was ik helemaal niet overtuigd. Dat is ondertussen al meer dan vijf jaar geleden en na de succesvolle reeks operavertolkingen waarin ik hem sindsdien gehoord heb, was het tijd om hem nog eens een kans te geven. En dat bleek redelijk goed mee te vallen.

Hij loopt wel nog wat veel rond op het podium, maar zeker niet zo veel als bijvoorbeeld een Bostridge. Hij maakt ook veel armbewegingen. Zo wijst hij naar boven als hij over "der Himmel" zingt, of aanbidt hij met twee handen de zon bij het woord "Sonne", of slaat hij zich op de borst als hij "mein" of "ich" zingt. Ik denk dat het onbewuste handelingen zijn, die voortkomen uit een diepgewortelde inleving in de liedteksten. Maar ze zijn daarom niet minder lachwekkend.

Hij begon het programma met één lied van Pfitzner (Zweifelnde Liebe), gevolgd door vier vroege Schönberg-liederen... misschien een zachte voorbereiding op zijn eerste Wozzeck volgend seizoen. Het eerste deel sloot hij af met Mahlers Rückert-Lieder, waar hij, om een of andere reden, Frühlingsmorgen tussengevoegd had. Um Mitternacht was zeer indrukwekkend, met ongelooflijk lange lijnen in één adem gezongen. Ich bin der Welt abhanden gekommen begon niet pianissimo genoeg, waardoor een deel van de sfeer verloren ging en hij mij niet kon ontroeren.

Na de pauze zong hij Schubert-liederen, waarin de maan en het zwerven centraal stonden. Blondel zu Marien was het enige minder bekende lied in de reeks. Centraal in het programma zong hij een grootse Prometheus. Af en toe spreekt hij sommige woorden in plaats van ze te zingen, maar in zijn geheel deed dat geen afbreuk aan een geslaagd liedrecital, waarbij hij ook vaak een mooie kopstem liet horen.

Er zaten heel veel (Engelse) Keenlyside-fans in de zaal, die voor de nodige ambiance zorgden en drie bisnummers wisten los te peuteren. Strauss' Morgen zong hij zo mooi dat je letterlijk een naald kon horen vallen. Nachtviolen was het laatste bisnummer en dat eindige hij wel met een heel mooi pianissimo... spijtig dat hij dit niet gebruikt had voor Ich bin der Welt abhanden gekommen.

Publicatie: maandag 27 augustus 2007 om 09:42
Rubriek: Liedrecital