Monica Bacelli in De Munt

Een recital waarvan de helft gevuld is met liederen van Bellini, Donizetti en Rossini voorspelt niet veel goeds... tenzij de zangeres Cecilia Bartoli zou heten. Het was echter de mezzo Monica Bacelli en Bruno Moretti die een recital gaven in de Munt.

Het leek alsof dit haar allereerste liedrecital was. Ze stond vastgeklampt aan haar muziekstandaard met haar ogen constant op de partituur gevestigd. Daarbij maakte ze soms armbewegingen alsof ze in een opnamestudio stond en niet verondersteld werd iets te vertellen aan haar publiek.

Dat eerste deel was wel anders dan verwacht. Ze hadden van deze componisten enkel Franse liederen uitgekozen. Monica Bacelli zong die met een verbazend duidelijke dictie, maar ze maakte er ook een parodie van. Die liederen van Rossini leken wel Offenbach. Haar stem heeft nochtans mogelijkheden. Soms klinkt ze gewoon fantastisch met een mooie hoogte. Maar dan verandert haar stem plotseling in een vreemd kinderstemmetje of dwingt ze in de laagte haar stem tot onnatuurlijke kleuren. Maar deze reeks niemendalletjes voor de pauze zijn relatief onschuldig en kunnen wel wat overacting verdragen.

Na de pauze werd het echter serieuzer... met liederen in het Italiaans van niet-Italiaanse componisten. Toen ze In questa tomba oscura van Beethoven begon te zingen, dacht ik nog: "interessant". Ze zong plots met iets meer ontroering in haar stem in een soort madrigaleske stijl. Na de onderhoudende eerste helft kwam dit toch als een verrassing.

Maar daarna kwam iets wat vaag leek op de Tre sonetti del Petrarca van Franz Liszt. Het tempo was tergend langzaam, de grote expansieve lijnen waarmee Petrarca zijn liefde en verlangen naar Laura uitdrukt ontbraken en Monica Bacelli verviel regelmatig in een declameerstijl die constant de zanglijn breekt. Aangezien de pianobegeleiding magerder klonk dan gewoonlijk en ze eerst "Benedetto sia il giorno" en daarna pas "Pace non trovo" zong, vermoed ik dat ze de tweede versie van deze drie sonetten gekozen had. Ik vind Liszt sowieso al geen groot Liedcomponist, maar in vergelijking met deze versie is de gebruikelijke versie een meesterwerk. Dit was gewoon saai... maar ik veronderstel dat daar de uivoerders ook een belangrijk aandeel in hebben. Ondertussen hadden ze mij al zo op mijn zenuwen gewerkt dat ik de rest van het concert voor bekeken hield.

Publicatie: dinsdag 27 maart 2007 om 07:37
Rubriek: Liedrecital