Angelika Kirchschlager in het PSK

Twee jaar geleden zou Angelika Kirchschlager reeds langskomen in het PSK voor een concert, maar ze werd toen vervangen door Sophie Koch. Gisteren was ze er wel, alhoewel haar bijdrage tot het concert van deFilharmonie, onder leiding van Daniele Callegari, relatief beperkt was.

Het concert begon met Metamorfose van de Belgische componist Wilfried Westerlinck, die ook in de zaal zat en achteraf ook applaus in ontvangst kwam nemen. Het is een kort werkje van ongeveer 10 minuten, dat hij in 1971 schreef. Zoals de rest van het concert zijn er sporen van Debussy te bespeuren, vooral in het begin en op het einde. En zoals zo vaak met 20-eeuwse muziek, hoor ik in dergelijke muziek ook filmmuziek. Dat was nu niet anders... "Invasion of the body snatchers" of zoiets. Maar ik vond het wel leuke en spannende muziek.

Vorig seizoen maakte Angelika Kirchschlager haar debuut als Mélisande. Van daar is het maar een kleine stap naar Ravels Shéhérazade. Deze drie liederen op teksten van ene Tristan Klingsor (uiteraard een pseudoniem) verspreiden het parfum van de Oriënt en ademen de sensualiteit van "1001 Nacht" uit. Kirchschlager is de vleesgeworden charme en heeft dan ook geen probleem om die sensualiteit uit te drukken. Zo was het slot van La flûte enchantée - "chaque note s'envole de la flûte vers ma joue comme un mystérieux baiser" - om bij weg te smelten. Maar ook de dramatische onthoofdingsscène in Asie kreeg alle kracht mee die nodig is. Alleen de opbouw naar de climax van dat moment - "je voudrais voir mourir d'amour ou bien de haine" - was wat teveel in sprongetjes, in plaats van in één continue Pucciniaanse boog.

Maar ondanks haar opwindende vertolking, heb ik toch één grote bedenking bij haar uitvoering... ik had het namelijk liever in het Frans gehoord. Als ik de tekst meevolgde, valt er weinig op aan te merken. Maar zonder de tekst zorgt haar omfloerste articulatie voor een wolk van vaak onverstaanbare klanken.

Na de pauze volgde nog de Vijfde Symfonie van Ralph Vaughan-Williams. Het is een werk dat ik niet kende, maar door de overdaad aan strijkers is het goed in het oor liggende muziek, die ook weer allerlei kitscherige filmbeelden opriep.

Er waren weinig geïnteresseerden voor dit concert, aangezien de zaal van het PSK maar voor amper een vierde gevuld was. Zaterdag herhalen ze het concert in de Koningin Elisabethzaal.

Publicatie: vrijdag 17 november 2006 om 08:37
Rubriek: Concert