Aida in Luik

Kunnen operahuizen beroep doen op het rampenfonds ? De Waalse Opera zou met hun nieuwe productie van Aida daar anders wel voor in aanmerking kunnen komen... vooral op muzikaal vlak.

De productie van Dieter Kaegi is wel niet slecht, ten minste het deel dat ik effectief gezien heb. Net zoals de Aida in Zurich, verplaatst hij de handeling naar het koloniaal Egypte van rond 1900. Daarbij blijven een aantal typisch Egyptische ikonen bewaard in het scènebeeld.

Maar het is op vocaal en orkestraal vlak dat deze voorstelling rampzalig verloopt. Aida behoort zeker niet tot de gemakkelijk te bezetten opera's. Maar dat weerhield de Waalse Opera er niet van om, in een vermoedelijke vlaag van grootheidswaanzin, maar meteen twee bezettingen te voorzien. Daarmee kozen ze resoluut voor kwantiteit en niet voor kwaliteit. Ik hoorde de eerste bezetting.

Zwetan Michailov heeft al vaker in Luik het spinto-repertoire gezongen en nu dus ook Radamès. Hij heeft daarvoor wel het timbre, maar zijn stem is lelijk en een en al gebrul, zonder lijn, zonder nuance. Zijn "Celeste Aida" was een ware beproeving... voor het publiek. In de scènes met Ramfis werd dit nog versterkt door een even afgrijselijk zingende Alexander Anisimov. Ook over de Amneris van Olga Savova valt niet veel goeds te vertellen. Ze is een Mariinsky-zangeres, maar ook het levende bewijs dat het niet al goud is wat uit Sint-Petersburg komt. Haar Italiaans (of zoiets) is onverstaanbaar en ook haar stem knalt in het wilde weg door de zaal.

Adina Aaron is daarentegen een redelijke Aida. Maar ze is voorlopig nog te onevenwichtig om een aangrijpende Aida te zijn. Ik merkte bijvoorbeeld niet veel van haar verscheurdheid in "Ritorna vincitor", alhoewel ze in de grote ensembles wel gemakkelijk overal bovenuit komt. Wat ik in het tweede bedrijf van Sergey Murzaev (Amonasro) hoorde, klonk veelbelovend, maar niet voldoende om na de pauze de rest te doorstaan. Het is zielig als de kleinere rollen - Léonard Graus (Il Re) en Marie-Paule Dotti (Gran Sacerdotessa) - de beste stemmen van de avond zijn.

Daar bovenop was er ook nog de lamentabele prestatie van het orkest. Alain Guingal lijkt me meer een mislukte balletdanser dan een dirigent. Hij staat - meestal zonder dirigeerstokje - voor het orkest te springen en te dansen. Het resultaat is er dan ook naar... met ongelijke inzetten en de zangers die niet altijd gelijk blijven met het orkest. Soms leek het er zelfs op dat een deel van het orkest hun instrumenten anders gestemd hadden dan het andere deel. Het is lang geleden dat ik het Waals Opera-orkest nog zo slecht heb horen spelen. Na anderhalf uur hield ik het dan ook voor bekeken.

Publicatie: woensdag 8 november 2006 om 08:47
Rubriek: Opera