Roméo et Juliette in het PSK

De Munt begon haar concertseizoen met Berlioz' "symphonie dramatique" Roméo et Juliette. Het is een groot driedelig symfonisch werk - het duurt ongeveer anderhalf uur - met koorpartijen en drie solisten. De inspiratie ligt uiteraard bij Shakespeares toneelstuk, alhoewel de chronologie van het verhaal niet echt gevolgd wordt.

Het eerste deel is een transparante proloog met subtiele orkestkleuren. Het tweede deel begint met een schok... ik hoor ineens iets dat op Tristan und Isolde lijkt, alhoewel Wagner in 1839 nog eens niet aan Holländer begonnen was. Ofwel heeft Wagner hier zijn mosterd gehaald... ofwel was ik aan het hallucineren. Verder zijn er nog typische Berlioziaanse "Damnation"-kleuren te bespeuren in dit deel. Een tweede schok komt in het derde deel. De scène aan het graf van Juliette klinkt ongelooflijk modern. Het lijkt wel alsof Berlioz hier een eeuw of zo zijn tijd vooruit was.

Een groot deel van het succes van deze opvoering is te danken aan Kazushi Ono, die weer op heldere manier het Muntorkest en -koor bestuurd. De solisten hebben relatief kleine partijen. De mezzo Ekaterina Gubanova en de tenor Massimiliano Pisapia hebben elk een kort stukje te zingen in de proloog. De bas Johan Reuter heeft de grootste partij. Hij komt pas in de finale aan het woord in de rol van Frère Laurent. Ze hebben alledrie goed projecterende en mooi klinkende stemmen... en ik kon zowaar een paar flarden Frans opvangen.

Klara zendt het concert uit op 24 oktober.

Publicatie: zaterdag 23 september 2006 om 22:19
Rubriek: Concert