Stephan Loges in De Munt
De bariton Stephan Loges heeft al een aantal CD-opnames bij Hyperion op zijn naam staan, maar is desalniettemin niet meteen een bekende naam in het Liedercircuit. Te oordelen naar het recital dat hij samen met Helmut Deutsch in De Munt gegeven heeft, zou daar wel eens verandering in kunnen komen.
Hij heeft een aangename stem, al is ze nog wat beperkt in de hoogte. En bij aangehouden noten komt er soms een vreemd keelachtig vibrato op de proppen. Maar anderzijds heeft hij een duidelijke tekstprojectie en toont hij een intelligente interpretatie.
Het recital begon met twee keer vijf liederen op teksten van Eichendorff. De vijf vroege liederen van Brahms waren muzikaal de minst interessante en werden dan ook "misbruikt" om de stem op te warmen.
Het opus 9 van Hans Pfitzner is al een stuk boeiender. Het bevat typische Eichendorff-gedichten over geheimzinnige wouden en de natuur. Der Kühne is zo'n typisch voorbeeld. Geheimzinnige woudvrouwen die ergens hoog in de bergen verblijven enerzijds, en een koene jager anderzijds, die een van hen wil veroveren, begint de tocht naar boven, maar er wordt niets meer van hem vernomen. Verbanden met liederen zoals Schumanns Waldesgespräch liggen dan ook voor de hand. Het geheimzinnige in dit lied werd door Stephan Loges op een treffende manier verteld. Anderzijds had ik de indruk dat er meer in deze vijf Pfitzner-liederen zat, dan wat Stephan Loges eruit gehaald heeft...
Het tegenoverstelde was echter waar met de volgende groep Franse "chansons" van Reynaldo Hahn. Veel van Hahns liederen komen dicht in de buurt van salonmuziek uit het 19e eeuwse fin de siècle. Trois jours de vendange begint ook als een vrolijk niemendalletje, maar plots verandert de sfeer en Stephan Loges brengt de onvermoedde tragische kant van dit lied naar boven. Hij zingt trouwens meer dan behoorlijk Frans...
De hoofdbrok van het liedrecital werd ingenomen door Schumanns Dichterliebe. Het enige spijtige is dat hij consequent voor de lage opties kiest. In Wenn ich in deine Auge seh' is dat niet zo erg, maar Ich grolle nicht verliest zo wel zijn climax. Maar dat is slechts een detail... als hij andere troeven kan uitspelen.
Het uitbeelden van de tekst is er daar één van. Zo verschijnt plots het beeld, dat de dichter in de Keulse Dom ziet, ook voor onze ogen. En daarvoor hoeft Stephan Loges helemaal geen vreemde gebaren te maken... de kleur in zijn stem is voldoende. Die kleur laat hij dan weer verdwijnen als de bloemen in Am leuchtenden Sommermorgen aan het woord zijn. Ein Jüngling liebt ein Mädchen, dat eraan vooraf gaat, is hier geen anekdotisch intermezzo, maar Stephan Loges maakt het duidelijk dat "und wem sie just passieret, dem bricht das Herz entzwei" wel degelijk op de dichter zelf slaat. Deze uitvoering van Dichterliebe heeft op een aantal punten mijn begrip van deze liedcyclus weer wat verder uitgediept. Omwille van deze reden alleen al, beschouw ik het als een memorabele uitvoering.
Publicatie: zaterdag 8 maart 2003 om 23:34
Rubriek: Liedrecital