Die Liebe zu den drei Orangen in Nürnberg

Prokofievs L'amour des trois oranges werd in een Duitse vertaling - "Die Liebe zu den drei Orangen" - opgevoerd in het Staatstheater Nürnberg.

Met Prokofievs opera kan een regisseur zich veel vrijheden veroorloven in een poging om grappig te zijn. Door een vertaling te gebruiken kwam daar nog een vrijheid bij. Er werden een aantal wijzingen aangebracht... sommige relatief onschuldig, zoals het verplaatsen van de appelsienscène naar een onbewoond eiland, in plaats van een woestijn (dat eiland wordt later opgeblazen tot de kokkin). Andere waren iets ingrijpender, zoals de machtsstrijd tussen Fata Morgana en Tschelio, die een partij strippoker wordt met grote dobbelstenen.

De regie van Beverly Blankenship was vaak nogal platvloers en overdreven - de regie van Homoki indertijd in Antwerpen of de geniale productie van Keulen bewijzen dat het ook anders kan. Maar desalniettemin zaten er af en toe wel een paar goede en grappige vondsten in... het beste vond ik nog het creatief gebruik van de boventiteling. Tijdens de "dode" instrumentale momenten werden de boventitels gebruikt voor allerlei dienstmededelingen. Bijvoorbeeld, terwijl Clarissa en Leander in bed liggen en een sigaret opsteken verschijnt er iets in de aard van "om te stoppen met roken, ga naar http://www.rauchen-frei.info/".

De bezetting bestond uit het Nürnbergse operagezelschap, waarvan de ene zanger al iets beter was dan de andere. De meest indrukwekkende en mooiste stem kwam van de bas Bernd Hofmann als König Treff. De prins, Christopher Lincoln, was over het algemeen wel goed, alleen zijn hoog register liet hem af en toe in de steek. De Clarissa van Teresa Erbe klonk dan weer eerder als een Weill-rol. Sibrand Basa stal de show met zijn capriolen als Truffaldino (gekleed als kuisvrouw). Elizabeth Whitehouse was ook een gedreven en vurige Fata Morgana.

Publicatie: vrijdag 26 mei 2006 om 09:11
Rubriek: Opera