Olga Guryakova in de Munt

De Russische Olga Guryakova gaf, samen met de pianiste Yvgenia Arefieva, een Russisch liedrecital in de Munt met een mij grotendeels onbekend programma.

Het overgrote deel bestond uit liederen van Tchaikovsky. Maar ze begon met twee opera-aria's, een aria van Kouma uit Charodeyka en Lisa uit Pikovaya Dama. Ze laat meteen horen dat ze een grote stem kan opzetten die prachtig klinkt. Maar ze neemt die stijl mee in haar eerste liederen, waardoor ik eigenlijk geen verband hoorde tussen de tekst en het geluid dat ze produceerde. Kolibel'naya pesnya zou een wiegelied moeten zijn, en in Skazhi, a chom v teni vetvey zou je een nachtigaal in het lover moeten horen zingen over de liefde. Maar deze liederen klonken net hetzelfde als de opera-aria's waarmee ze begonnen was, zonder veel tekstinterpretatie... voor zover ik dat van haar Russisch kan zeggen.

De omslag kwam echter met een vrolijk liedje over een koekoek, Kukushka. Voor de eerste keer was er interpretatie hoor- en zichtbaar. Daarna kwamen drie "triestige" liederen... en als vertolkster van gebroken harten weet ze wel te ontroeren. Het slotlied net voor de pauze, Pimpinella, is een Rossiniaans klinkende melodie. En alhoewel dit thematisch in dezelfde lijn van de vorige liederen ligt, was er iets teveel koketterie te horen.

Na de pauze verliet ze Tchaikovsky voor de iets oudere generatie van Glinka, Dargomyzhsky en Varlamov. De zes Glinka-liederen beschreven de eerder sensuele kant van de liefde, maar dat kwam er slechts met mondjesmaat uit. Ze had trouwens de pauze gebruikt om een nóg spannendere jurk aan te trekken... maar ze kwam al snel tot de ontdekking dat het niet eenvoudig is om daarmee een trap op te lopen... maar dat terzijde.

De drie liederen van Varlamov waren een ontdekking. De mooi pianissimo gezongen buitenste liederen - Molitva (Gebed) en Napominanye (Herinnering) - contrasteerden prachtig met het uitbundige O, ne zeluy menya (O, kus me niet). Met nog twee liederen van Tchaikovsky besloot het beter geslaagde tweede deel van de avond. Interpretatief kan er hier en daar nog wat geschaafd worden, maar als je even niet op de tekst let, dan klinkt het allemaal wel heel indrukwekkend.

Ze zong nog twee bisnummers. Rusalka's Mesiku na nebi hlubokem wat niet mysterieus en feeëriek genoeg. Glinka's Alla cetra was wel goed, maar het duurde toch een paar strofen eer ik door had dat ze iets in het Italiaans aan het zingen was...

Publicatie: zaterdag 10 december 2005 om 23:39
Rubriek: Liedrecital