Ilker Arcayürek in Schwarzenberg

Meestal staan de drie Schubert-cycli op het programma van een Schubertiade. Deze week hoorde ik enkel Die schöne Müllerin, met tenor Ilker Arcayürek en Ammiel Bushakevitz.

(foto © Schubertiade Schwarzenberg)

Vorig jaar heeft Konstantin Krimmel hier een nieuwe standaard gezet voor Die schöne Müllerin... waardoor het moeilijk wordt voor zijn opvolgers om zijn vertolking te evenaren, laat staan te overtreffen. Nu, Arcayürek gaf een degelijke en correcte vertolking, zonder echt potten te breken. De hoge noten in Ungeduld blijven problematisch, maar klinken dan weer wel goed in Mein!. In het algemeen zijn de passagio-noten heel wisselvallig, soms gaat het goed, soms begint hij net niet te kraken.

Veel interpretatieve keuzes waren niet te horen. In Das Wandern kabbelt elke strofe voorbij, afgezien van een overpeinzend "O Wandern, meine Lust" in de laatste strofe. Het slotlied Des Baches Wiegenlied lijkt wel een verplicht nummertje waarin niets meer gebeurt. Hij zorgt wel voor een andere kleur voor de baritonale Meister en het kopstemmige Mädchen in Am Feierabend. Een klein pauze in Tränenregen tussen "die Blümlein am Ufer" en "die blauen" suggereert dat hem plots invalt dat de Müllerin ook blauwe ogen heeft.

In Pause is de wereld een en al liefelijkheid en hoopvol - "soll es das Vorspiel neuer Lieder sein" - Bushakevitz laat in zijn prachtig pianospel een ander lot doorschemeren. Schoongezang typeert misschien nog het best Arcayüreks vertolking. Zelfs in Der Jäger slaagt hij erin om mooi te blijven zingen, zonder geblaf of Sprechgesang, en de tekst verstaanbaar over te brengen. Persoonlijk bleef ik wat op mijn honger zitten, maar het publiek was laaiend enthousiast... het zal wel het tenoreffect zijn, zeker ?

Publicatie: donderdag 29 augustus 2024 om 11:36
Rubriek: Liedrecital