Theresa Pilsl en Katharine Dain in Zeist

Gisteren stonden er twee liedrecitals op het programma van het Liedfestival. De aangekondigde Marie Seidler moest wegens ziekte afzeggen en werd voor het middagrecital vervangen door Theresa Pilsl. 's Avonds hoorden we een beklijvend recital met Katharine Dain.

(foto © Mel Boas)

Theresa Pilsl en de pianist Daniel Gerzenberg waren vorige week ook al ingesprongen in de "Liederfrühling" van Zürich met hetzelfde programma. Het was meegenomen dat hun programma ook mooi paste in het Zeists festival met liederen van Schubert, Brahms en Mendelssohn, aangevuld met liederen van de Schumanns.

Theresa Pilsl heeft weliswaar een heel mooie, zij het wat generieke, sopraanstem, maar er gaat weinig karakter vanuit. Dat vertaalt zich in een recital met weinig interpretatieve diepgang, bij momenten op het saaie af. Zo begon ze met een glimlachende Im Frühling als een vrolijk lentelied, waarmee ze volledig voorbijgaat aan de tragedie van Schulze. In het Lied der Anne Lyle treft ze beter de sfeer. In Die Männer sind méchant kon ze wel expressief uit de hoek komen. Het zou een uitzondering blijken.

In het volgende Schumanngroepje, een selectie Myrten-liederen en een paar liederen van Clara, ging ze in "slow motion". Der Nussbaum kon ik nog appreciëren, maar vanaf Mein Herz ist schwer voelt het allemaal te traag aan... wat ze met een slepende lethargie verderzette in Aus den Östlichen Rosen. Het laatste Schubert-lied indachtig, hoopte ik op beterschap in een paar Deutsche Volkslieder van Brahms. Maar bijvoorbeeld in Schwesterlein kon ze geen vocaal onderscheid maken tussen de broer en de zus.

Na de pauze zong ze nog een mooie Alte Laute, het slotlied uit de Kerner-Liederkreis. Ook heel traag, maar hier past deze plechtige en haast sacrale vertolking wel. Ze zou het ook nog als tweede bisnummer zingen. Het eerste bisnummer was wel een unieke ervaring. Samen met haar uitstekende pianist improviseerden ze op het Eichendorff-gedicht "Schläft ein Lied in allen Dingen".

Kortom, een aangenaam recital om een warme zondagmiddag mee door te brengen, maar meer niet.

(foto © Mel Boas)

Het avondrecital van Katharine Dain en Sam Armstrong was daarentegen van een andere niveau en was tevens een andere emotionele ervaring. Het programma komt overeen met de inhoud van de opname Regards sur l'Infini, die ze tijdens de eerste corona-lockdown samengesteld hadden.

Centraal staat Messiaens Poèmes pour Mi. Dat hadden ze symmetrisch ingepakt als ajuinschillen met voor en na een lied van Claire Delbos, de eerste vrouw van Messiaen en de Mi van de Poèmes. Vervolgens de eerste twee liederen van Debussy's Proses lyriques ervoor en de twee laatste erna, en dan nog telkens een lied van Dutilleux en Saariaho ervoor en erna.

Het is een hoogst interessant programma, dat Katharine Dain met een mooi glanzende sopraan en in perfect Frans zong. De nostalgie van Proses lyriques hoorden we ook in Armstrongs piano als we iets van Pelléas' opwinding horen in De grève. De twee liederen van Claire Delbos zijn uitzonderlijke kunstwerkjes: een heel sobere Ai-je pu t'appeler de l'ombre, a capella gezongen met een spaarzame piano-epiloog... of een mezza voce gezongen Dors, haast als een gefluister van de moeder om haar nog ongeboren kind niet wakker te maken.

Ik moet zeggen dat Poèmes pour Mi nog nooit mijn recitalpad gekruist heeft. Ik ben uiteraard wel vertrouwd met zijn Saint François d'Assise, een opera die wat mij betreft in de top-vijf van de 20ste-eeuwe Franse opera's zit. Veel van de "typische" Messiaense kleuren, akkoorden en intervallen zijn ook in zijn liedcyclus te horen in bijvoorbeeld het eerste lied Action de grâces. De "typische" hypnotiserende werking horen we in Dains vertolking van Paysage. Het "typisch" vogelgekwetter vinden we dan weer terug in Ta voix.

Na dit intens recital is een bisnummer quasi-onmogelijk. Maar ze herhaalden het laatste lied, Saariaho's Il pleut, naar eigen zeggen omdat ze een fout gemaakt had de eerste keer dat ze het zong. Ook dit is een uitzonderlijk lied, met een heel originele pianobegeleiding: de pianist speelt drie keer de volledige chromatische toonladder van de hoogste tot de laagste pianotoets... zij het met een subtiele frivoliteit in de derde herhaling.

Publicatie: maandag 16 mei 2022 om 09:28
Rubriek: Liedrecital