Andrè Schuen in Schwarzenberg (3/3)

Andrè Schuen en Daniel Heide sloten dit jaar de Schubertiade voor mij af met hun derde optreden deze week en Schubert laatste cyclus Schwanengesang.

(foto © Schubertiade Schwarzenberg)

Nu, officieel stond slechts een deel van Schwanengesang op het programma, enkel de Rellstab- en Heine-Lieder. Dat maakte het wel tot een vrij kort liedrecital. Na goed drie kwartier sta je, bij wijze van spreken, al terug op straat. Twee jaar geleden hadden ze hun Schwanengesang-programma wel wat verrijkt met extra Seidl-liederen. Hoe dan ook, Die Taubenpost kregen we zoals verwacht als eerste bisnummer.

Net zoals twee jaar geleden vertrekken veel van Schuens vertolkingen vanuit zijn piano-zingen, zoals bijvoorbeeld in het bekende Ständchen, alhoewel het vandaag iets minder extreem was en hij meer dynamische variatie aan de dag legde. Zo bracht hij een kopstemmige lichtheid op het einde van Kriegers Ahnung voor "Bald ruh' ich wohl...". Anderzijds kan hij nu ook een stevig forte opbouwen voor het slot van Aufenthalt en in de "Schmerz" van In der Ferne zien we al een verwijzing naar Der Doppelgänger. Heel mooi was zijn vertolking van Abschied. De zes strofen hield hij boeiend door lichte nuances aan te brengen, zoals een liefelijkere toon voor "ihr freundlichen Mägdlein" of een pianissimo voor de laatste strofe alsof hij de sterrennacht niet wil verstoren.

Maar het zijn altijd de Heine-Lieder die het meest indruk maken. Schuen schakelde vlotjes over van het grote forte van Der Atlas naar een mezza voce en lang legato gezongen Ihr Bild dat pas op het einde - "dass ich dich verloren hab" - iets meer openbloeit. Eenzelfde structuur geeft hij aan Der Doppelgänger, pianissimo ingezet en pas een grote klemtoon op "Schmerzensgewalt". Na Die Taubenpost, kregen we nog twee "echte" bisnummers: Der Musensohn en een fenomenale Du bist die Ruh met een ontroerend mooi piano gezongen tweede "erhellt".

Angelika-Kauffmann-Saal

Dit was mijn eerste grote festival sinds het begin van de coronaperiode, maar in Oostenrijk zijn de coronaregels voor concerten vrij soepel zodat alles toch vrij normaal aanvoelde. Zonder coronapas kom je de zaal wel niet binnen... Om het wat vlot te laten verlopen had de Schubertiade een armbandsysteem bedacht: aan het begin van het festival werd je coronapas en je identiteitskaart grondig gecontroleerd en nadien kreeg je een armbandje aan waarmee je de rest van de week vlot binnen en buiten kon lopen. In de zaal gelden geen afstandsregels en de zaal zat dus, zoals vroeger, quasi-vol (al had ik wel de indruk dat het gebruikelijke Britse contingent festivalgangers dit jaar grotendeels verstek heeft laten gaan). In de zaal moet je ook geen mondmasker dragen, al is het wel sterk aanbevolen (maar weinigen houden het op). De ventilatie draaide op volle toeren.

Deze week werd ook het volgende seizoen aangekondigd. Het viel dit jaar al op dat er een beweging lijkt ingezet te zijn naar de meer jongere generatie liedzangers. Volgend jaar zullen oudgedienden als Christoph Prégardien, Ian Bostridge, Violeta Urmana, Anne Sofie Von Otter of Diana Damrau ook weer van de partij zijn. Maar daarnaast ook een zeer brede jonge garde met Mauro Peter, Andrè Schuen, Tara Erraught, Konstantin Krimmel, Fatma Said, Ilker Arcayürek, Sophie Rennert, Patrick Grahl of Katharina Konradi. Speciaal aan het volgende seizoen is dat ze van plan zijn om al Schuberts Lied-opera uit voeren, dus de opusnummers zoals Schubert ze zelf heeft samengesteld en gepubliceerd heeft.

Publicatie: zaterdag 28 augustus 2021 om 18:57
Rubriek: Liedrecital