Die Csárdásfürstin in Bad Ischl

Het Leharfestival in Bad Ischl is - weliswaar met een jaar vertraging - aan zijn 60ste verjaardag toe. Ik zag gisteren de Kalman-klassieker Die Csárdásfürstin die vorige week ook het festival opende.

Edwin, Stasi (foto © www.fotohofer.at)

De opvoeringen spelen in het "Kongress & TheaterHaus". Het is geen echt theater en het blijft behelpen. Maar regisseur Thomas Enzinger is er toch in geslaagd om er een wervelende show van te maken die nooit stilvalt: dansers zorgen voor scenewisselingen, de koorbewegingen verlopen organisch. De enscenering is heel traditioneel gehouden, al speelt ze wel tegen de grimme achtergrond van het begin van de eerste wereldoorlog (de operette dateert van 1914-15).

Tijdens de intermezzi worden historische videobeelden uit die periode geprojecteerd. Een verteller - Kurt Hexmann - stroomlijnt de actie en kadert de historische context. Zo eindigt hij de operette met de mededeling dat Edwin opgeroepen wordt om naar het front te trekken en dat de wereld een paar jaar later nooit meer hetzelfde zou zijn. Daarmee eindigt de avond met een anti-climax en ook het publiek wist niet goed of de voorstelling nu gedaan was of dat er nog iets zou komen.

Feri, Sylvia, Boni (foto © www.fotohofer.at)

Dirigent Laszlo Gyüker leidde een overwegend goede bezetting met zowaar twee Belgische zangers. Thomas Blondelle hoeft geen introductie meer. Hij was een stralende Edwin in onder andere het duet "Tanzen möcht ich". De Antwerpse sopraan Loes Cools kende ik nog niet. Ze zingt met een mooie homogene sopraan, sprankelt als Stasi, maakt indruk in "Machen wir's den Schwalben nach" en laat zich de avances van Boni welgevallen in het onweerstaanbare duet "Das ist die Liebe". De jonge bariton Matthias Störmer ging echter met het meeste slotapplaus lopen. Hij was dan ook een schitterende Boni, zowel vocaal als theatraal, die bij momenten heel de voorstelling wel leek te dragen.

De titelrol van Sylva Varescu werd gezongen door Ursula Pfitzner. Ze krijgt punten voor stijl en inleving, maar op vocaal vlak is haar hoogtepunt al gepasseerd. Een paar jaar geleden heb ik haar in dezelfde rol in de Wiener Volksoper gehoord. Gisteren klonk ze iets beter... de nodige versterking in het akoestische zwarte gat van deze zaal helpt misschien enigszins. Haar openingsscène "Heia, heia, in den Bergen ist mein Heimatland" klinkt nog goed, maar tegen dat ze aan "Ja, so ein Teufelsweib" komt, is haar hoogte kleurloos geworden met bedenkelijke intonatie.

Publicatie: vrijdag 23 juli 2021 om 09:16
Rubriek: Operette