Alice Coote in Leeds*

Voor het tweede recital van het Leeds Lieder Festival brachten Alice Coote en Christian Blackshaw een programma met als titel "A Spiritual Solstice"... de spirituele overgang van lente naar zomer, geparfumeerd met bloemengeuren, liefde en verlies.

In het midden van het programma hoorden we Mahlers Rückert-Lieder. Zoals altijd bij Alice Coote krijgen we een intelligente vertolking, ondersteund door een ongelimiteerde vocaal-technische bagage. Je zou zelfs bijna zelf kortademig worden bij het horen van de onwaarschijnlijk lange adem waarmee ze Ich atmet' einen linden Duft zingt. Maar het zijn haar vertolkingen die onder de huid kruipen.

Liebst du um Schönheit is nog vrij onschuldig met een licht ironische ondertoon, de laatste strofe - "Liebst du um Liebe" - sensueel, maar toch met een profetisch stekeltje in "Dich lieb' ich immerdar". De eenzaamheid waarmee ze in Um Mitternacht naar de onbarmhartige sterrenhemel kijkt, geeft een krop in de keel. Voor de hoogoplopende dramatiek van de voorlaatste "Schlacht"-strofe houdt ze alles perfect vocaal onder controle om toe te werken naar een groots slot om dan plots de laatste "um Mitternacht" terug naar zich toe te trekken. Ich bin der Welt abhanden gekommen zingt ze bewust als een positief lied met een gevoel dat voor veel artiesten het afgelopen jaar heel herkenbaar moet geweest zijn: "Ich leb' allein in meinem Himmel, in meinem Lieben, in meinem Lied."

Voor en na Mahler stond een uiteenlopende selectie liederen op het programma in drie verschillende talen, hoofdzakelijk van Schumann, Strauss en Tchaikovsky, aangevuld met een paar Engelse liederen. Het was een puur genot om naar te luisteren, niet in het minst door dat immer prachtige mezza voce in bijvoorbeeld Die Lotosblume of de smachtende liefdesverklaring van Meine Rose. Russen denken er misschien anders over, maar naar mijn gevoel ligt de Russische taal heel mooi in haar stem met een ontroerende Net, tol'ko tot, of Den il tsarit met een exuberant slot, of de verbazingwekkende manier hoe ze de spanning stelselmatig opbouwt in Otchevo?. Al dit moois moest gewoon eindigen met Morgen: "Und auf uns sinkt des Glückes stummes Schweigen." Meer moet er niet gezegd worden.

Tenzij... Schumanns (Wanderers) Nachtlied als bisnummer.

Publicatie: vrijdag 18 juni 2021 om 21:40
Rubriek: Liedrecital