James Atkinson en Ailish Tynan in Oxford*

De sopraan Ailish Tynan, de jonge bariton James Atkinson en de pianist Iain Burnside brachten ons met het laatste recital van dit "Winter into Spring"-weekend aan de start van de lente.

James Atkinson was een van de zangers die in oktober de Brahms-lezingen vocaal illustreerde en had nu vier Schubertliederen uitgekozen met verwijzingen naar de lente. In Liebesbotschaft laat hij weer zijn mooie bariton horen, die een interessante kern heeft in zijn laag register, al klinkt zijn overgang soms nog wat onzeker en dun. In Im Frühling speelt hij mooi met een emotioneel chiaroscuro, waarbij het leed toch snel de boventoon krijgt. Dat larmoyante karakter blijkt wel ingebakken te zitten in zijn stem, want ook Ganymed heeft een droevige ondertoon, terwijl dat zou moeten bruisen van zinnelijke vreugde.

Na haar fantastisch recital in Wigmore Hall vorig jaar keek ik uit naar Tynans Schubertvertolkingen vandaag. Ze begon met het schalks Shakespeare-Ständchen, al moest haar stem nog wat opwarmen. Voor de twee politieke liederen - de Senn-Schwanengesang en Die Forelle - trof ze de juiste toon. Een uitgepuurde uitvoering van Dass sie hier gewesen was een verklanking van stilte, net zoals de stilte overheerst in het Wandrers Nachtlied II. Het beroemde Goethe-lied ging naadloos over in Die junge Nonne, waarin Tynan het stervende nonnetje laat uitkijken naar een vreugdevolle opname in het Paradijs.

Na een korte pauze volgde een Brits-Iers liedgroepje met The Spanish Lady van Herbert Hughes als amusante opener over een Spaanse schone die op een of andere manier in Dublin terecht is gekomen. Een echte rariteit was Bid adieu van James Joyce, het enige gedicht dat hij ook zelf op muziek heeft gezet. Het is van een ontroerend eenvoud. In de grote Keats-ballade La belle dame sans merci van Sir Charles Villiers Stanford kon Tynan nog eens haar vertelkwaliteiten ontvouwen in een Lorelei-achtige verleiding van een ridder.

Voor het slot vervoegde Julian Bliss en zijn klarinet zich op het podium van de Holywell Music Room voor - uiteraard - Schuberts grote lentelied Der Hirt auf dem Felsen. Tynan laat het verlangen van de herder naar zijn verre geliefde ongemerkt overgaan in het verscheurend leed van "In tiefem Gram verzehr ich mich". Maar het extatische "der Frühling will kommen" zorgde voor het perfecte orgelpunt van dit weekend. We zijn er klaar voor... laat de lente maar komen !

Publicatie: zondag 28 februari 2021 om 22:29
Rubriek: Liedrecital