Ailish Tynan in Wigmore Hall*

Vandaag gaven de Ierse sopraan Ailish Tynan en de pianist Iain Burnside een fantastisch liedrecital in de nog altijd lege Wigmore Hall.

Ik heb Tynan enkel nog maar live gehoord in opera, onder andere als de Semele-Iris in de Munt. Ik was ook onder de indruk van haar Schubert-CD Nacht und Träume. Geen Schubert vandaag, maar wel de bekende zes Duitse liederen van Grieg. Ze begint met een sprankelende Gruss. Maar daarna is het meteen raak als ze me diep ontroert met Dereinst, Gedanke mein. Dat doet ze nadien nog eens over met Goethes Zur Rosenzeit: bij "ihr verblühet, süße Rosen, meine Liebe trug euch nicht" kan je niet anders dan stil worden. Tussendoor vertelt ze over de Lauf der Welt met de nodige vocale knipoogjes. Ein Traum wordt mooi opgebouwd tot de climax aan het slot van Griegs opus 48.

Goethe is de dichter van de volgende vier Wolf-Lieder. Met een slanke meisjesstem stuurt ze via Blumengruss een straal licht de zaal in. Ik vind de Wolfversie van Ganymed altijd wat gekunsteld, maar Tynan kan me bijna overtuigen dat zijn versie naast die van Schubert kan staan... dankzij een tedere eerste strofe, een tweede strofe vol verlangen, de verbazing als de wolken "abwärts schweben" en de ultieme voldoening waarmee het lied eindigt. Na het charmant miniatuurtje Gleich und gleich stapt ze in de schoenen van Mignon en Kennst du das Land. Na twee woorden had ik weer tranen in mijn ogen. Wat mij betreft heeft ze "het" dat van een gewone zangeres een liedzangeres maakt.

Met Ierse "traditionals", gearrangeerd door Herbert Hughes, tapt ze uit een ander vaatje. Ze zet in met een grappige vertolking van The leprechaun met perfecte komische timing. I know where I'm goin' is het begin van een één-tweetje met Marry me now waarbij je moeilijk stil kan blijven zitten. Ik kan me zo voorstellen dat een gevulde Wigmore Hall in een deuk zou liggen. Daarna steken we de plas over naar Amerika voor de Memories van Charles Ives. Het eerste deel, "Very Pleasant", is een ratelaria terwijl iedereen wacht tot het doek opgaat in het operahuis, gevolgd door een breekbare uitvoering van het tweede deel, "Rather Sad". Pregnant is het tweede lied uit The Birth Project, een 12-delige zwangerschapscyclus van Libby Larsen, waarin ze haar man op de luchthaven vertelt dat ze zwanger is. Ook hier laat Tynan haar komisch talent weer horen. Ives' Songs my mother taught me gaat zonder onderbreking over in Somewhere over the Rainbow... blijkbaar de corona-hymne in Engeland.

Ailish Tynan zou deze week haar debuut maken als Mimi. Dat gaat uiteraard niet door en dus zong ze Si, mi chiamano Mimi als bisnummer. Een recital dat de moeite om te bekijken waard is.

Publicatie: woensdag 17 juni 2020 om 19:54
Rubriek: Liedrecital