A Midsummer Night's Dream in de Munt

Met de nieuwe productie van A Midsummer Night's Dream heeft de Munt eindelijk nog eens een voorstelling die mag gezien worden. Zowel scenisch als vocaal is dit tot nu toe de beste productie van het huidig Muntseizoen. Alleen spijtig dat dit een opera van Britten moest overkomen...

Maar ondanks mijn desinteresse in alles wat Britten gecomponeerd heeft, moet ik toegeven dat A Midsummer Night's Dream redelijk geslaagd is. Ik kende het werk - uiteraard - niet, maar het heeft een creatieve en originele orkestratie met allerlei leuke effectjes. Vocaal valt het ook mee... alleen vraag ik me af waarom Britten saaie continu herhaalde toonladders bedacht heeft voor het dubbel liefdesduet.

Maar het is vooral de enscenering die de hoofdvogel afschiet. David McVicar heeft in zijn typische gedetailleerde stijl een feeëriek schouwspel gecreëerd. Rae Smith, die trouwens in het programmaboek een woordje uitleg geeft bij zijn ontwerp (dat zouden er meer moeten doen), heeft een decor gemaakt dat slechts vaag aan een woud herinnert... maar het werkt wel.

De opera speelt zich af op een grote stoffige zolder. Een omgevallen boom priemt door het dak en achteraan staat een grote kast die een magische poort naar de elfenwereld is. Het toneeltje van de zes handwerkslieden in het laatste bedrijf speelt zich af voor het doek, terwijl de vier geliefden in de koninklijke loge en Theseus en Hippolyta in de tegenoverliggende loge zitten.

De zangers vormen een heel homogeen ensemble zonder echt zwakke elementen. Zelfs Michael Chance, in de rol van de elfenkoning Oberon, klinkt goed... voor een contratenor. Maar er zijn twee uitschieters die vermeld moeten worden.

Laura Claycomb is een van die zangeressen die internationaal nog niet voldoende gekend is. Maar wat mij betreft, is ze een topzangeres... en zolang we haar nog in België kunnen horen, mogen we ons gelukkig prijzen. Haar vertolking van Tytania is prachtig met zowel lyrische ontboezemingen als piano zwevende tonen. De andere uitschieter is Laurent Naouri. Als aanvoerder van de handwerkslieden steelt hij, met zijn charismatische podium-présence, de show van iedereen die in zijn buurt durft te komen. Het is trouwens verrassend dat hij - als Fransman - de beste Engelse dictie heeft van heel de bezetting.

Publicatie: donderdag 30 december 2004 om 14:46
Rubriek: Opera