Benson Wilson en Jess Dandy in Oxford*

Vandaag waren er verschillende jonge zangers te horen bij het Oxford Lieder Festival. De eerste in de rij was de Nieuw-Zeelandse Benson Wilson, die vorig jaar de "Kathleen Ferrier Award" gewonnen heeft.

Benson Wilson had samen met de pianiste Lucy Colquhoun een Duits-Engels programma voorbereid, dat misschien wat aan de ambitieuze kant was. In vier grote Schubert-liederen liet hij een aangename bariton horen. De interpretatieve nuance in Gruppe aus dem Tartarus ging wat verloren in zijn vertolking, daartoe opgejaagd door Colquhoun. Der Wanderer begon piano, maar hij schakelde al snel naar forte, alhoewel hij de tweede strofe wel mooi mezza voce zong. Qua sfeer maakte hij er meer een treurlied van, zonder de nodige Sehnsucht. Ik was wel onder de indruk van Nacht und Träume, mooi legato gezongen als een gebed. Maar Auflösung is altijd een uitdaging en hierin moet hij nog wat beter doseren zodat het einde niet al te wild eindigt.

Mahlers Lieder eines fahrenden Gesellen verliep volgens een gelijkaardig patroon met bijvoorbeeld een lyrische Ging heut' Morgen über's Feld als de Wanderer nog in een andere hoopvolle "Schöne Welt" meent te leven. Het drama van Ich hab' ein glühend Messer kon hij wel overbrengen, om met een trage uitvoering van Die zwei blauen Augen de sfeer van een requiem op te roepen. Allemaal mooi gezongen, maar er is zeker nog ruimte voor meer emotionele diepgang.

Een en ander veranderde als hij naar zijn eigen taal overstapte met Folksongs van Britten. Met een expansieve bariton geeft hij een gevoelige uitvoering van Down by the Salley Gardens als een spiritual. In The Foggy Foggy Dew is hij een schitterende verteller, die wel alle nuances uit de tekst en een overdaad aan kleuren uit zijn stem haalt. Hij eindigde met twee echte spirituals van Harry Burleigh. Deep River lag nog wat aan de lage kant voor zijn jonge, 29-jarige, bariton.

In de namiddag zouden we Joël Terrin horen, de winnaar van het "Oxford Lieder Young Artist Platform". Maar hij is ziek en dus werd Jess Dandy, de winnares van vorig jaar, opgetrommeld om samen met Dylan Perez in te springen. Jess Dandy heeft één van die zeldzame altstemmen, die meestal wat tijd vragen om te rijpen. In dit recital was dat ook duidelijk met uiteenlopende uitvoeringen op het vlak van kwaliteit.

Ze begonnen met Three Browning Songs van Amy Beach, waarin haar warme cello-klank goed tot zijn recht kwam. Drie Mörike-Lieder met een waterthema lagen iets moeilijker. Nixe Binsefuss lag veel te hoog om comfortabel te zijn, maar een lagere versie zou waarschijnlijk het ijzig gepingel in de piano modderig gemaakt hebben. Die Geister am Mummelsee begon mooi met een onheilspellende piano en Dandy gaf een meeslepende vertolking, ondanks wat uitschieters in de hoogte.

Drie Baudelaire-liederen van Debussy kon ze niet echt interessant maken. Af en toe haalt ze haar vibrato uit haar stem, zoals bij de aangehouden slotnoot van Harmonie du soir, maar dan wordt haar stem gewoon lelijk. Deze liederen lieten vooral een indruk na dat ze nog "onder constructie" waren. Dat was niet het geval voor Brahms' Vier ernste Gesänge. Die liederen zijn al goed ingewerkt in haar stem en ze gaf dan ook een indrukwekkende vertolking met vooral een ontroerende O Tod, wie bitter bist du.

Tussen deze twee recitals was er lezing vanuit de Oxford Botanic Garden, naar verluidt de oudste botanische tuin van Engeland met grote collectie rozen. Dat was de aanleiding om de verwijzingen naar rozen in liederen te bespreken. Enerzijds sprak Simon Hiscock, de directeur van de tuin, over verschillende rozen en het kweken ervan. Anderzijds gaf Laura Tunbridge toelichting bij een aantal liederen.

Die liederen werden uitgevoerd door Lauren Lodge-Campbell, ook met Dylan Perez aan de piano. Ze brachten een aantal klassiekers zoals Heidenröslein, Schumanns Meine Rose of Faurés Les roses d'Ispahan, gezongen met een mooie lichte sopraan. Daarnaast ook een paar minder bekende rozenliederen zoals Tchaikovsky's The Crown of Roses en Griegs The white and the red rose, allebei in een Engelse vertaling.

Na dit formele gedeelte was er zoals gewoonlijk een live Zoom-discussie, waarbij het kweken van nieuwe soorten rozen vergeleken werd met de opdracht voor het schrijven van nieuwe liederen. Er blijken best wel wat parallellen te zijn...

Publicatie: donderdag 15 oktober 2020 om 20:15
Rubriek: Liedrecital