Dag van het Lied in Zeist

De jaarlijkse "Dag van het Lied" van de Nederlandse vereniging "Vrienden van het Lied" werd dit jaar tijdens het Liedfestival georganiseerd. Het was een goed gevulde dag met niet minder dan drie liedrecitals.

Claire Lees

De dag begon echter met 14 zangstudenten van ArtEZ, het conservatorium van Zwolle, die elk één lied zongen en hun presentatie samen afrondden met het onweerstaanbare Grillparzer-Ständchen. Na het jureren van de IVC-kandidaten en het recital met Henk Neven gisteren, mocht Hans Eijsackers weer aan de bak voor een mini masterclass met ArtEZ-studenten. Het interessante aan deze voormiddag was om eens jonge zangers te horen die nog aan het begin van hun stemontwikkeling staan om dan te beseffen welke lange weg ze nog voor de boeg hebben.

In de namiddag stonden dan drie korte recitals op het programma, van elk 45 à 60 minuten. Het thema van het Liedfestival is "Invitation au voyage" en met deze recitals maakten we een reis van Engeland en de VS, via Rusland naar Frankrijk.

Het mooiste recital kwam meteen in het begin met de Engelse sopraan Claire Lees en de pianiste Lies Braakman. Ik ben weliswaar geen grote fan van Britten, maar ze kon me wel overtuigen met On this Island... met mooie versieringen in Let the florid music praise, een ernstige Now the leaves are falling fast, een hypnotiserende Nocturne of een stralende As it is, plenty met leuke jazzachtige pianobegeleiding. Met de Four Songs (opus 13) van Samuel Barber was het hemelse Sure on this shining night te horen. En dat ze ook gevoel voor humor en timing heeft, bewees ze met de Bernstein-cyclus I Hate Music!. Claire Lees... een naam om te onthouden.

De sopraan Varvara Tishina bracht een volledig Russisch programma, samen met de pianiste Victoria Dmitrieva. Ze hadden allemaal liederen uitgezocht die gebaseerd waren op Russische vertalingen van Westerse (liefdes)gedichten van Heine, Voltaire, Petrarca, Shelley, ... Tishina zingt met een mooie en warme sopraan. Alles klinkt heel correct met aandacht voor de tekst. Maar haar vertolking kon me niet helemaal overtuigen. Of was het toch de partituur die te prominent een barrière opwierp tussen haar en het publiek, waardoor een zekere afstand ontstond ?

De namiddag werd afgesloten met het Franse recital van Florian Just. Het programma was vooral uitzonderlijk omwille van de samenstelling met, naast de gebruikelijke pianist, ook een cellist en fluitiste. Het recital verliep wat rommelig: ze hadden de volgorde van hun programma helemaal omgegooid wat tot allerlei verwoed geblader in de liedteksten leidde. Eigenlijk waren die liedteksten overbodig, want Just zingt voorbeeldig Frans. Ze begonnen en eindigde bij Gounod met respectievelijk de meezingers Où voulez-vous aller? en Sérénade. Just heeft een wat weke en lichte bariton - ik kan me hem zo als Pelléas voorstellen - wat hem in problemen brengt in stevigere liederen zoals Le manoir de Rosemonde. Maar zijn stem komt wel goed tot zijn recht in bijvoorbeeld Extase, ook van Duparc.

Publicatie: zaterdag 18 mei 2019 om 17:54
Rubriek: Liedrecital