Lied Akademie in Heidelberg

Afgelopen week vond weer de Lied Akademie plaats in Heidelberg, waarbij jonge zangers master classes kregen van o.a. Thomas Hampson. Aangezien dit samenviel met de recitals van Neuland.Lied heb ik daar niets van meegemaakt, met uitzondering van het slotconcert in de Alte Aula vandaag.

Met tien deelnemers was het een uitzonderlijk grote groep, waar toch nog wat kaf tussen het koren zat. Opvallend was de breedte van het repertoire dat voorgesteld werd. Uiteraard Schubert en Brahms, maar ook Sibelius, Debussy of Bernstein. De Nederlandse bariton Raoul Steffani mocht de spits afbijten. Steffani is ondertussen welbekend in het Lied-milieu en hij bracht vier Sibelius-liederen. Bij eerdere gelegenheden heb ik Steffani interpretatieve laksheid verweten, maar daar was in deze vier liederen niets van te merken. Zijn meeslepende vertolking van Den första kyssen en het dramatische Flickan kom ifrån sin älsklings möte waren pareltjes.

Gabriel Rollinson heb ik twee jaar geleden in Schwarzenberg gehoord tijdens een Meisterkurs van Thomas Quasthoff. Zijn stem is een stuk stabieler en homogener geworden. Maar ik ben er niet van overtuigd of zijn zwarte bas de beste keuze is voor Poulencs Mazurka, dat toch een zekere Franse elegantie en lichtheid vraagt. De Russische bariton Stefan Astakhov zat met een verkoudheid en gooide daarom zijn aangekondigd programma bijna volledig om zodat hij stevig door kon zingen. In Die Post viel zijn stralende hoogte op. Als hij mezza voce probeerde te zingen, dan kwam de ruis van de verkoudheid door zijn stem. De Duitse sopraan Theresa Pilsl zong in drie verschillende talen. Ze leek me wat zenuwachtig waardoor haar hoge noten problematisch waren. Maar los daarvan, kon ze me weinig boeien: tijdens het derde lied begon mijn aandacht al af te dwalen.

Ik was daarentegen wel sterk onder de indruk van Kieran Carrel. Eerst zong hij Lied eines Schiffers an die Dioskuren met een mooie lyrische tenor. Maar het was in Abendempfindung dat hij een natuurlijke Mozartzanger blijkt te zijn. Hij kan ook nog een ontroerende traan in zijn stem leggen en de "Diademe" werden met extra versierinkjes verfraaid. Zijn vertolking van Belsazar was fenomenaal. In het fortissimo eerste deel vond hij zelfs nog ruimte voor nuance en voor nog andere kleuren, de godslasterende kreet was mooi in zijn lelijkheid.

De twee eerste zangers na de pauze waren zangers waar nog werk aan is. Ze hebben tevens gemeen dat ze enkel Schubert zongen. De Braziliaanse sopraan Ana Carolina Coutinho heeft een kleine stem met een schetterende hoogte, haar Duits is onverstaanbaar. De tenor Johannes Leander Maas zingt met een bevreemdende kinnebakresonantie, alsof hij teveel naar Hampson geluisterd heeft. Hij zingt met een onbewogen gezicht... de perfecte reflectie van zijn onbestaande interpretatie.

De Amerikaanse bariton Sean Michael Plumb was twee jaar geleden ook op de Lied Akademie. Zijn stem is er niet echt op vooruit gegaan, in tegendeel zelfs. Hij geeft twee monoliete Strauss-vertolkingen van Heimliche Aufforderung en Cäcilie, vol slordige tekstfouten en zelfs een paar keer een overslaande stem. De Finse basbariton Jussi Juola had met de Michelangelo-Lieder een van de meest intense Wolf-werken uitgekozen. Hij geeft een overtuigende lezing, die ongetwijfeld nog zal verbeteren op het vlak van interpretatieve diepgang.

De mezzo Yajie Zhang had twee jaar geleden indruk gemaakt tijdens de Quashoff-master class. Haar stem heeft meer gewicht gekregen en ze legt ook iets meer borststem in haar laag register voor bijvoorbeeld Schumanns Melancholie. Ze had ook Cheveaux de bois uitgekozen, uitgevoerd in het slechtste Frans dat ik de laatste jaren gehoord heb. Debussy was een verplichte componist op "Das Lied"... ik begrijp niet hoe ze met dit soort schabouwelijke vertolkingen vorige maand tweede is kunnen worden (het was een gedeelde plaats met Konstantin Krimmel). Gelukkig eindigde ze met Brahms' Feldeinsamkeit, wat de balans terug in haar voordeel liet omslaan.

Publicatie: zondag 24 maart 2019 om 15:20
Rubriek: Liedrecital