Anne Sofie von Otter in de Munt
Het is al meer dan tien jaar geleden dat ik haar nog in Brussel gehoord heb, dat was toen in het PSK. Gisteren was Anne Sofie von Otter nog eens te horen in de Munt. Samen met haar vaste begeleiders - pianist Bengt Forsberg en violist Pekka Kuusisto - brachten ze een origineel Shakespeare-programma.
(foto © Ewa-Maria Rundquist)
Ze begonnen met een klassiek trio: Orpheus with his lute, Haydns She never told her love en Schuberts An Silvia. Tussen de liederen reciteerde ze met veel zwier een paar muzikale Shakespeare-citaten en Kuusisto kraste een paar extra accenten op zijn viool. Von Otter blijkt nog altijd vrij goed bij stem te zijn. Haar laag register klinkt wel wat schraler, tenzij de paar keer dat ze er haar borststem doormengde. Maar de rest van haar stem blijft een mooie en slanke mezzo met veel expressiemogelijkheden, die ze met veel enthousiasme inzette in de drie Songs for Ariel van Michael Tippett.
Het talrijk opgekomen Muntpubliek had zich tot dan toe voorbeeldig gedragen. Maar als in het groepje Korngold-liederen twee seconden stilte valt tussen twee stukjes, dan moeten ze die stilte uiteraard meteen opvullen met applaus... weg sfeer. Dat was zeer spijtig, want het was een mooi opgebouwd groepje met liederen - waaronder een doorleefde vertolking van Come away, Death - die afgewisseld werden met vier delen uit "Musik zu Viel Lärmen um Nichts" voor viool en piano.
Met uitzondering van de Schubert was het tot nu toe een Engelstalige aangelegenheid. Na de pauze trokken ze richting Scandinavië. Twee liederen van Sibelius - Kom nu hit, död was even aangrijpend als in de Korngold-versie - werden weer afgewisseld met instrumentale stukjes. Daarna speelden Forsberg en Kuusisto drie stukjes uit "Fyra akvareller" van ene Tor Aulin, weer onderbroken door applaus... zucht... Maar het laatste deeltje, het wiegenlied Vaggvisa, ging naadloos over in het onbegeleide Willow Song waarin Von Otter aantoonde dat ze naast expressief zingen ook gewoon heel mooi kan zingen. Het officieel deel werd afgesloten met Oberons Welcome wanderer uit A Midsummer Night's Dream en A woman's face van Rufus Wainwright.
De reeks bisnummers werd ingezet met Fancie en een herneming van Orpheus with his lute (omdat het de eerste keer niet helemaal "parfait" was). In de musicalhit Brush up your Shakespeare uit "Kiss me Kate" legde Kuusisto zijn viool even aan de kant om mee te zingen met Von Otter, zelfs Forsberg kweelde een paar woorden uit het refrein mee. Het zou het perfecte slot van de avond geweest zijn. Spijtig vond ze het nodig om nadien nog Exit Music van Radiohead te zingen. Deze "song" had zijn plaats kunnen hebben tijdens deze avond, maar als laatste bisnummer vond ik het minder geslaagd. Desalniettemin was het een mooie avond, die op 1 mei uitgezonden zal worden op klara.
Publicatie: dinsdag 19 maart 2019 om 09:03
Rubriek: Liedrecital