Frankenstein in de Munt

Met enige jaren vertraging omwille van de renovatie van de Munt werd deze maand de lang verwachte opera Frankenstein van Mark Grey gecreëerd onder leiding van dirigent Bassem Akiki. Het was het wachten waard...

Victor Frankenstein, Creature (foto © B. Uhlig)

De opera is uiteraard gebaseerd op de gelijknamige roman van Mary Shelley. Júlia Canosa i Serra blijft dicht bij het origineel, maar laat de opera beginnen in het jaar 2816, een millenium na het verschijnen van het verhaal. Een groep wetenschappers vindt een paar honder meter onder de Russische toendra het bevroren lichaam van Frankensteins Creature.

Mark Grey brengt ons vanaf het betreden van de zaal al in de juiste sfeer. Een laag-frequent gebrom, dat de muren van de Munt laat vibreren, refereert naar die boor- en graafwerkzaamheden. Dat gebrom gaat bij het begin van de opera over in witte ruis die alsmaar luider wordt als de straalmotor van een vliegtuig. Wie daarmee denkt om in een onmuzikale opera terecht te komen, heeft niets te vrezen. Het openingskoor "Titan, to thee the strife was given" is een haast mystieke ervaring. Al de koorscènes zijn op muzikaal vlak trouwens het meest beklijvende van de partituur. Grey gebruikt een normaal orkest, weliswaar aangevuld met een paar elektronische klanken, maar het is best wel een toegankelijke opera... en zeker beloftevol wetende dat dit zijn eerste opera is.

Nadat het Schepsel voor de tweede keer tot leven gewekt wordt, verloopt de rest van de voorstelling grotendeels als een flashback. Een en ander wordt op spectaculaire wijze in beeld gebracht door La fura dels baus. Het symmetrisch decor van Alfons Flores bestaat uit een boorgat met daarrond oplopende trappen, van waar de 29ste-eeuwse onderzoekers het experiment volgen. Het centraal punt transformeert zich van scène tot scène... het laboratorium van Frankenstein waar hij vrouwenlijken verzaagt om een bruid voor het Schepsel te creëren, de slaapkamer van Frankenstein en zijn vrouw Elizabeth waar Elizabeth vermoord wordt door het Schepsel, de rechtzaal en executieruimte waar het kindermeisje Justine onterecht veroordeeld wordt voor de dood op het broertje van Victor en opgehangen wordt, ... Op een gaas-gordijn worden video's geprojecteerd waarin we de gedachten van het Schepsel zien.

De bezetting wordt aangevoerd door Topi Lehtipuu. Hij zingt een uitstekend Schepsel. Enkel in het begin ligt de muziek wat lastig in zijn stem, maar dat kan ook zo bedoeld zijn... het Schepsel komt aanvankelijk niet verder dan wat onsamenhangende klanken: terwijl hij zijn stem zoekt, is het niet onlogisch dat de zanger ook de tessituur zoekt. De rol van Frankenstein is op maat van de robuuste bariton van Scott Hendricks geschreven. Eleonore Marguerre zingt Elizabeth met een warme en ruime sopraan, die qua kleur soms naar mezzo neigt.

Publicatie: woensdag 13 maart 2019 om 17:33
Rubriek: Opera