Véronique Gens in de Munt

Na vier jaar is de "grande-dame de la mélodie française" weer te gast in de Munt. Véronique Gens en Susan Manoff brachten gisteren een - uiteraard - Frans recital met een selectie uit het minder bekende repertoire.

(foto © Franck Juery)

In het eerste deel gingen ze vooral snuisteren in het liedoeuvre van de operacomponisten Gounod, Massenet en Meyerbeer. Edmond de Polignac was de vreemde eend in dit rijtje. Hij is een mij onbekende componist waarvan ze het Gautier-Lamento brachten dat vooral bekend is als onderdeel van Berlioz' "Les nuits d'été". Wat mij betreft, was dit het mooiste moment van de avond. Véronique Gens beheerst perfect haar stem waardoor ze heel het lied een oneindig mezza voce kan volhouden. De avond was begonnen met Où voulez-vous aller, ook beter bekend in de Berlioz-versie dan in die van Gounod. Het was een bruisende en opgewekte vertolking met als nadeel dat daardoor weer de voorzet gegeven werd om het publiek tot klapvee te transformeren.

Al die Franse liederen uit het midden van de 19de eeuw hebben gemeen dat ze opgebouwd zijn rond onweerstaanbare melodieën, zo ook de onbekende liederen van Meyerbeer. Het zijn wel liederen die iets minder diep graven. Les souvenirs was wel mooi, maar La dame invisible kon me als lied minder overtuigen. La fille de l'aire leek me vooral gekozen om het pianospel van Manoff in de verf te zetten. Tussen al die operacomponisten, kregen we toch nog liederen van "echte" liedcomponisten... in de eerste plaats Duparc met een grootse L'invitation au voyage of een ontroerende Chanson triste, waarin weer Manoff opviel met lang opgebouwde frases. Op de tweede plaats volgde Reynaldo Hahn. Ik heb Gens al eerder Trois jours de vendange horen zingen, maar het blijft een belevenis. Het begint heel vrolijk, maar halverwege - vanaf "Elle marchait seule" - slaat de sfeer om. Terwijl Manoff een requiem-deuntje uit haar piano haalt, schakelt Gens over naar een ander kleurenpalet dat de noodlottige afloop van het lied al aankondigt.

Met twee liederen van Offenbach eindigden ze op een lichtere noot. Zowel La laitière et le pot au lait als de bekende fabel Le corbeau et le renard zijn heel vertellende, ballade-achtige liederen waarin Gens' kraakheldere dictie helemaal tot haar recht kwam. We kregen niet minder dan vier bisnummers. Eerst nog een tweede fabel van La Fontaine met La cigale et la fourmi, gevolgd door Hahns Néère (tevens de titel van haar meest recente CD) en Mme Eustache mocht nog eens kerstcadeautjes ala Poulenc uitdelen aan haar 17-18-19 dochters. A Chloris was de onvermijdelijke afsluiter van een fantastische avond... die trouwens op 10 april door Klara uitgezonden zal worden.

Publicatie: dinsdag 12 februari 2019 om 17:36
Rubriek: Liedrecital