Juan Diego Florez in Antwerpen

De Antwerp Symphony Orchestra heeft de ambitie om elk seizoen in de Koningin Elisabethzaal te openen met een grote operaster. Gisteren werd hun seizoen afgetrapt met het vocale vuurwerk van Juan Diego Florez, Christopher Franklin dirigeerde.

foto © Sony Classical

De avond volgde het gebruikelijke stramien van ouvertures (Entführung, Otello, Forza, ...) en aria's. Er stond uiteraard Rossini op het programma met Ecco, ridente en Ah, come mai non senti. Atypisch was het minder gekende Mozart-repertoire, zoals Si spande al sole in faccia uit Il re pastore. Het is me niet duidelijk waarom hij ook één niet-Italiaanse aria uitgekozen heeft. Belmontes Ich baue ganz auf deine Stärke was quasi-onverstaanbaar en stilistisch onherkenbaar... dit soort aria's laat hij beter over aan de Wunderlichs van deze wereld.

Maar voor de rest klonk zijn stem zoals we van hem gewend zijn... met naadloze registerovergangen, moeiteloze coloraturen en (meestal) stralende topnoten. Zijn stem begint ook iets warmer te worden, met minder scherpte, al klonk zijn stem gisteren verrassend klein.

Na de pauze zocht hij het zwaardere repertoire op. Na drie georkestreerde liederen van Leoncavallo, waaronder het bekende Mattinata, waagde hij zich aan Puccini. Rinnucio heeft hij al scenisch gezongen, dus is Firenze è come un' albero fiorito geen echt probleem. Rodolfo zie ik hem niet meteen zingen, al ligt Che gelida manina wel binnen zijn mogelijkheden... er is ook een traditie van lichte tenors - van Tito Schipa tot Alfredo Kraus - die deze aria gezongen hebben. Het was zelfs één van de beste momenten van de avond.

Hij sloot af met Verdi. La mia letizia infondere werd uitgevoerd inclusief Come poteva un angelo. Het is niet Verdi's beste cabaletta, maar het geeft hem wel de mogelijkheid om te eindigen met een hoge noot. De cabaletta van De' miei bollenti spiriti eindigt hij ook met een geïnterpoleerde hoge noot, die iets minder overtuigend klonk. Als compensatie zong hij dan Pour mon âme als eerste bisnummer, wel met ingekorte hoge do's. Het laatste bisnummer was Granada. Tussendoor zat hij op een kruk en zong hij een handvol Spaanse liederen, waarbij hij zichzelf op de gitaar begeleidde.

Publicatie: zondag 1 oktober 2017 om 09:04
Rubriek: Concert