Oberon in München
Vorige week ging een nieuwe productie van Webers Oberon in première in het Prinzregententheater. Het is een voorstelling die hier en daar toch wat wensen openliet.
Scherasmin, Hüon von Bordeaux
De opera's van Weber verschijnen sowieso weinig op een speelplan, zelfs Der Freischütz blijft zo goed als gevangen zitten in het Duitstalig operagebied. Twintig jaar geleden heeft Marc Minkowski tijdens zijn korte passage bij de Vlaamse Opera wel een concertante Oberon gebracht in de oorspronkelijke Engelstalige versie, maar dat was meteen ook de laatste keer dat ik de opera gehoord heb. In München spelen ze uiteraard de Duitse versie.
Het is een sprookjesopera rond de elfenkoning Oberon, die overhoop ligt met zijn vrouw Titania. Hij heeft gezworen dat ze het pas terug zouden bijleggen als ze een mensenkoppel vinden waarvan hun liefde verschillende beproevingen kan doorstaan. Dat koppel vinden ze in de kruisvaarder Hüon von Bordeaux en Rezia, de dochter van de kalief van Bagdad. Het koppel wordt vergezeld door respectievelijk de schildknaap Scherasmin en Fatime. Hüon krijgt een magische hoorn mee die hem kan helpen in geval van nood... Die Zauberflöte is nooit ver weg.
Oberon stelt heel wat uitdagingen aan de regisseur en de zangers. Om te beginnen moet er onderscheid gemaakt worden tussen de drie werelden: de elfenwereld van Oberon, de westerse wereld van Hüon en de oosterse wereld van Rezia. De opera is tevens een Singspiel, dus met veel dialogen en een hele reeks spreekrollen.
Rezia, Fatime
De jonge Oostenrijkse regisseur Nikolaus Habjan benadert het verhaal als een experiment dat zich ergens in de jaren '50 van de vorige eeuw afspeelt. Oberon en Titania zijn twee wetenschappers in een laboratorium waar ze het experiment uitvoeren... Puck werd gemakkelijkheidshalve geëlimineerd en gefuseerd met Titania. Om de voorbereiding van het experiment rond te krijgen, wordt de ouverture geplaatst na Oberons "Schreckensschwur" en begint de opera dus met het elfenkoor.
Dit hele kader is een interessant idee, maar kon me niet meteen overtuigen. De oosterse wereld wordt verder geëvoceerd met triplex vormen van minaretten en moskeekoepels.
Habjan is in de eerste plaats een poppenspeler en -ontwerper en dat blijkt toch het meest geslaagde onderdeel van de voorstelling te zijn. Alle spreekrollen worden vervangen door levensgrote poppen. Drie acteurs - Manuela Linshalm, Daniel Frantisek Kamen, Sebastian Mock - vertolken die rollen en bedienen tegelijkertijd de poppen. Daarnaast zijn ze ook laboranten die het experiment in goede banen leiden. Alle gesproken teksten worden trouwens versterkt.
Titania/Puck, Oberon
De titelrol is een vrij beperkte rol, maar Julian Prégardien is een goede Oberon. Alyona Abramowa is daarentegen een zwakke Titania/Puck die onverstaanbaar Duits broebelt.
De echte hoofdrollen zijn echter Hüon en Rezia. Zoals bekend, was Wagner een grote fan van Weber en dat heeft er mogelijk toe bijgedragen dat deze rollen vaak Wagneriaanse dimensies toegeschreven krijgen. Als je naar de opnames kijkt, dan zie je daar namen verschijnen als Placido Domingo, Peter Seiffert of Ben Heppner voor Hüon, en Birgit Nilsson, Deborah Voigt of Inga Nielsen voor Rezia... terwijl een stevige Tamino of een dramatische Mozartsopraan misschien logischer zouden zijn. Hoe dan ook, in München volgen ze min of meer de gebruikelijke stemtypes.
Brenden Gunnell is een jugendliche Heldentenor, die nog wel voldoende vocale flexibiliteit en onverschrokken hoge noten heeft voor zijn grote openingsaria "Von Jugend auf in dem Kampf gefild". Het gebed "Vater hör mich fleh'n zu dir" zingt hij dan weer met een uitstekend mezza voce. Annette Dasch is uiteraard geen Wagnersopraan, ondanks de Elsa's die ze probeert te zingen. Rezia's korte gitaararia "Warum musst du schlafen" is zowat het enige dat enigszins goed is. Al de rest zingt ze met een omfloerste toonplaatsing die ze constant moet bijsturen. Haar grote aria "Ozean, du Ungeheuer" is een beproeving... vooral voor het publiek.
De twee dienaars zijn heel mooi bezet met de donkere mezzo van Rachael Wilson als Fatime en de lyrische bariton van Johannes Kammler als Scherasmin. Hun duet "An dem Strande der Garonne" was een van de mooiste momenten van de avond.
Zondag is de voorstelling live te zien als livestream op de Staatsoper.TV.
Publicatie: dinsdag 25 juli 2017 om 09:09
Rubriek: Opera