Lied Akademie in Heidelberg

Thomas Hampson is de drijvende kracht achter de Lied Akademie van de Heidelberger Frühling. Gedurende een week kunnen jonge zangers en pianisten zich in open en gesloten "master classes" perfectioneren bij onder andere Hampson of Graham Johnson. Deze voormiddag gaven de zangers als afsluiting van de Akademie-week een recital in de Stadthalle van Heidelberg.

Ik heb de Lied Akademie zelf niet meegemaakt en kan dus enkel het resultaat beoordelen na een week werk. Zoals meestal bij dit soort gelegenheden is het niveau tussen de zangers vrij heterogeen. De tenor Ferdinand Keller lijkt me nog vrij jong te zijn en zong twee slordige Brahms-liederen. Aan de andere kant hebt je Julian Habermann die aanvankelijk met een kleine stem Im Frühling zong, maar na de pauze een uitstekende Meine Rose vertolkte, al ging er weinig enthousiasme uit van zijn optreden.

Sean Michael Plumb zong Du bist die Ruh met twijfelachtige intonatie. Hij heeft wel een grote stem met een opvallende basresonantie voor een bariton. Hij heeft potentieel al doet hij op interpretatief vlak weinig met de Schumann-ballade Die beiden Grenadiere. De bariton Justin Austin leek vrij zenuwachtig, maar zong Ravels Don Quichotte à Dulcinée in degelijk Frans. Hij heeft wel de vreemde gewoonte om constant achteruit te leunen, waardoor het lijkt alsof hij elk moment in de piano gaat vallen. Magdalena Hinz was de enige sopraan in het gezelschap, maar zij is technisch nog niet voldoende ontwikkeld om liederen te zingenn.

Ik heb het meest genoten van de drie mezzo's. Susan Zarrabi heeft een snedige mezzo en kon vooral overtuigen met Der Tod und das Mädchen, iets minder met twee Strauss-liederen. Marie Seidler is een boeiende liedzangeres, die schitterde met Brahms' Wie Melodien zieht es mir. Maar dé ontdekking van de dag was zonder enige twijfel de Nederlandse Iris van Wijnen. Ze zong drie liederen uit Nuit d'été in heel mooi Frans, met een perfecte dictie en een intelligente en meeslepende frasering. Op vocaaltechnisch vlak verloopt alles op rolletjes. Maar het is vooral haar ontroerende interpretatie die beklijft. Een zangeres die me na twee noten reeds tranen in de ogen geeft, is onweerstaanbaar.

Het recital werd uiteraard afgesloten met iedereen op het podium, inclusief Thomas Hampson die nog een vrij lange preek gaf vooraleer af te sluiten met het meerstemmig Schubert-Ständchen waarbij Hampson de solo-partij voor zijn rekening nam. En nu zit ik de rest van de dag met die oorworm in mijn hoofd...

Publicatie: vrijdag 7 april 2017 om 13:19
Rubriek: Liedrecital