La damnation de Faust in Luik

De opera van Luik heeft Ruggero Raimondi nog eens uitgenodigd als regisseur. Maar de nieuwe productie van La damnation de Faust is zowel scenisch als vocaal geen hoogvlieger.

Faust (foto © Lorraine Wauters)

Oorspronkelijk zou Marc Laho de titelrol zingen, maar wegens ziekte werd hij vervangen door Paul Groves. Groves is een doorwinterde Damnation-Faust... ik heb hem bijvoorbeeld voor het eerst in deze rol gehoord in Salzburg toen Mortier daar eind de jaren '90 de scepter zwaaide. Na al die jaren is hij nog altijd een goede Faust, al beginnen de hoge noten moeilijk en onzuiver te worden, vooral in het duet "Ange adoré". Zijn stem is wel krachtiger geworden waardoor "Nature immense" wat meer gewicht heeft.

Nino Surguladze is een totale misbezetting als Marguerite. Ze zingt onder andere in een onverstaanbare taal. Ze heeft een dramatische in plaats van de meer gebruikelijke lyrische mezzo. Een ander maakt dat bijvoorbeeld "D'amour l'ardente flamme" meer als een Amneris op oorlogspad klinkt dan als een verliefd jong meisje. Ildebrando D'Arcangelo heeft het potentieel om een goede Méphistophélès te worden. Hij heeft een prachtig timbre, maar als duivel is hij "te duivels" en weinig de elegante verleider. Zijn Frans is ook nog voor verbetering vatbaar.

De enscenering van Raimondi is vrij bizar. Het decor bestaat uit een staketsel waar de zangers op en aflopen. Dat gebeurt allemaal achter een gaas waarop video's, foto's of schilderijen geprojecteerd worden wat de actie omfloerst. Het ziet er allemaal vrij rommelig uit en het is nooit duidelijk welke richting hij uit wil.

Publicatie: woensdag 1 februari 2017 om 16:51
Rubriek: Opera