Joseph Calleja in het PSK

De volgende zes maanden is Malta de voorzitter van de Europse Raad en zoals gewoonlijk wordt de aftrap gegeven met een openingsconcert in het PSK. Dat gebeurde gisteren met het Malta Philharmonic Orchestra onder leiding van Brian Schembri en met de tenor Joseph Calleja, die voor operafans toch het bekendste Maltees exportproduct is.

Na de nodige vertragingen (iedereen moest nog eens door een metaaldetector), de obligate speeches en de even obligate volksliederen van Malta en Europa kon het eigenlijke concert na een half uur beginnen. De instrumentale stukken, veelal van obscure Maltese componisten, werden met veel bombast en weinig subtiliteit losgelaten op het publiek. Maar ik was uiteraard gekomen voor Calleja: wat een plezier om nog eens een tenor te horen die moeiteloos de grote zaal van het PSK kan vullen, zelfs als hij piano zingt.

Hij begon wel met een vreemde keuze. Tamino's Bildnis-aria zit niet echt meer in zijn repertoire (voor zover Tamino daar ooit in gezeten heeft) en we kregen dan ook een uitbundige Tamino te horen met glorieuze topnoten, maar ook met een aantal on-Duitse klanken. Zijn dictie is perfect, waardoor je wel al die uitspraakfouten hoort... ook in in de Franse aria's trouwens. Maar dat deed geen afbreuk aan de briljante vertolking van Ah, lève-toi, soleil met een stijlvolle voix mixte en een indrukwekkende, zij het niet helemaal ruisvrije, diminuendo op de hoge slotnoot. In Pourquoi me réveiller liet hij zich overdonderen door het orkest. Maar het was ook in dit Ossian-lied dat zijn kenmerkend, enigszins ouderwets, snel vibrato weer opflakkerde. Uit Le Cid kregen we O souverain, gezongen als de tweelingsbroer van Werther.

In het Italiaans repertoire liet hij weer een mooi mezza voce horen in La donna è mobile, al nam hij wel een paar sluipwegen om hoge noten te omzeilen. Calleja's stem heeft het ideale timbre voor Puccini, al werd Recondita armonia wat kort afgefraseerd en verstoorde hij in E lucevan le stelle het effect door tussen de diminuendo op "la belle forme discioglea dai veli" en "svani per sempre" een extra ademteug in te lassen. Naast de aria's zong hij ook twee liederen: Il-Kebbies tal-Fanali van ene Joseph Vella en Tchaikovksy's romance Net, tolko tot kto znal, wat eigenlijk iets te laag lag. Met het bisnummer No puede ser werd het concert afgesloten en konden de Europese notabelen in de champagne vliegen...

Publicatie: dinsdag 17 januari 2017 om 10:55
Rubriek: Concert