Don Giovanni in Luik

Wie had gehoopt om nog eens een traditionele Don Giovanni te zien in Luik, is eraan voor de moeite. De productie van Jaco Van Dormael speelt in de huidige tijd... spijtig genoeg met een benedenmaatse bezetting.

foto © Lorraine Wauters

Net zoals in zijn eerste opera-productie Stradella lijkt Jaco Van Dormael iets te hebben met water en spiegels. De opera begint met een zwembad waarboven een spiegel hangt, zodat we zien dat er drie vrouwen in rondzwemmen. Eén van die vrouwen is Donna Anna, die dan door Don Giovanni - met hoodie en zonnebril - verkracht wordt. De Commendatore dreigt hem af met een golfstok en de Don verdrinkt hem in het zwembad. Voor de volgend scène zijn we in een kantoorgebouw met hoge ramen. De dons en donnas werken in het kantoor, Masetto en Zerlina behoren tot de kuisploeg. Het doet allemaal sterk denken aan de Parijse productie van Michael Haneke.

De productie is wel OK, maar muzikaal is het rampzalig. Het begint al met een warrige ouverture, gedirigeerd door Rinaldo Alessandrini. Mario Cassi heeft het potentieel voor een Don, maar hij verliest de trappers in zijn Champagne-aria en klinkt al vermoeid op het einde van het eerste bedrijf. Laurent Kubla is een degelijke Leporello. Maar zowel in "Notte e giorno faticar" en de Cataloog-aria had ik wel iets meer legato willen horen.

Veronica Cangemi zingt Donna Elvira met snerpende hoogte die pijn doet aan de oren. Salome Jicia is vooral een luide Donna Anna. Haar grote aria "Or sai chi l'onore" begint met een recitatief zonder enige nuance en de aria is meer van hetzelfde. Gelukkig is er Céline Mellon die een mooie en lichte Zerlina zingt met een stem die doet denken aan de jonge Anne-Cathérine Gillet. En Leonardo Cortellazzi is een uitstekende Don Ottavio met een prachtige "Dalla sua pace", waarvan hij de herneming mooi versierd.

Het is misschien opgevallen dat ik enkel over het eerste bedrijf schreef, maar één geslaagde aria op anderhalf uur is veel te weinig om te hopen dat het na de pauze nog beter zou worden.

Publicatie: woensdag 23 november 2016 om 18:13
Rubriek: Opera

Reacties

Stefan Caprasse (donderdag 24 november 2016 om 11:53)

Het was inderdaad een voor Luik ongebruikelijk moderne produktie en dat was aan de reacties van veel 'habitué(e)s te horen (bij mijn voorstelling zondag toch). Eén vrouw begon op het einde zelfs half-hysterisch te roepen en moest tot kalmte worden gemaand... Mijn aanvankelijk enthousiasme is intussen wel wat getemperd hoewel ik het toch een redelijke produktie vind. Maar slechts twee decors (zwembad en kantoorruimte) voor de ganse opera vind ik toch wat weinig. Als bv ook het groot sextet EN de kerkhofscene (het 'beeld' van de commendatore verschijnt op een beeldscherm) zich allemaal in die kantoorruimte afspelen, klopt het toch niet allemaal meer. Om dan nog een paar details uit het 2de bedrijf te noemen: Bij het slot'diner' liggen twee vrouwen op een tafel, worden dan door Don Giovanni met een pollepel overgoten met chocoladesaus (!) en daarna natuurlijk afgelikt! Dat was natuurlijk natuurlijk voor sommige toeschouwers DE spreekwoordelijke druppel! (ikzelf vond het nu ook niet echt 'smaak'vol). Op het einde komt de commendatore als een zombie terug uit het zwembad en sleurt Don Giovanni erin...en daar stopt de voorstelling! Nu mag men over die slotscene denken wat men wil maar ze hoort erbij en ze weglaten is voor mij toch uit den boze! Trouwens bv Guy Joosten had daar een mooie oplossing door de slotmoraal ironisch 'concertant' te laten opvoeren... Die produktie blijf ik toch beter vinden, maar mijn allerbeste herinnering hou ik toch aan die van de Hermanns uit het Mortier-tijdperk.
De dirigent vond ik redelijk goed, het begin van de ouverture doet hij behoorlijk snel (zoals het eigenlijk hoort) maar sommige passages doet hij dan weer opvallend traag.
De bezetting vond ook ik gedomineerd door de heel mooie Zerlina en de Don Ottavio, die ook 'Il mio tesoro' heel mooi bracht met ook hier nooit gehoorde variaties in het tweede deel. Inderdaad dus een produktie die gemengde gevoelens geeft...