Macbeth in Oldenburg

In het noorden van Duitsland, ongeveer 40 km ten westen van Bremen, ligt Oldenburg. Het stadje beschikt zowaar over een Staatstheater, waar deze maand een nieuwe productie van Macbeth in première ging.

foto © Stephan Walzl

De heksen staan centraal in de enscenering van Nadja Loschky. De opera begint op een slagveld waar Macbeth en Banco als enige overlevenden elkaar terugvinden. De heksen rijzen op vanonder het podium terwijl ze een gigantisch wit ei beschermen. In het derde bedrijf komt dat ei terug, maar deze keer is het opengebroken en er komt een stroom mannen uit die tijdens het ballet door Macbeth en Lady Macbeth uitgeschakeld worden met elke slag van hun koningsstaf. Op het einde geven de heksen een nieuw, klein ei aan Malcolm.

Op elk moment dat er iets gebeurt dat verband houdt met hun voorspellingen - en dat is quasi constant - duiken de heksen weer op. Zo geven ze het mes aan Macbeth waarmee hij Duncan vermoord, één van de heksen verschijnt aan Macbeth als Banco tijdens het feest. Maar een aantal heksen is ook aanwezig tijdens de briefscène van Lady Macbeth. Die brief wordt trouwens weer gelezen door Macbeth en via de luidsprekers de zaal ingestuurd. Tijdens die scène zit een hoogzwangere Lady poppen te breien met draden die vertrekken van bij de heksen... het is een beeld waarbij je onmiddellijk aan de Nornen-scène uit Götterdämmerung moet denken. Van die zwangerschap komt trouwens niets: na de moord op Banco dwingen de heksen haar tot een miskraam.

Daniel Moon begon zwak als Macbeth. In de eerste scène zat zijn stem nog niet goed en klonk hij meer als een halve tenor. Maar vanaf de eerste scène met de Lady viel zijn stem in de plooi en zong hij vooral een mooie Macbeth met kernige bariton. Ill-Hoon Choung neigt meer naar een bariton dan een bas, maar was desalniettemin een verdienstelijke Banco. Beide Koreanen zijn wel nog niet aan het portamento-hoofdstuk van het Verdi-zangboek geraakt. En dat in tegenstelling tot Raffaella Angeletti. Ze heeft misschien niet (meer) de mooiste stem, haar legato is niet altijd perfect en in haar hoog register zit geen piano meer, maar op het vlak van uitdrukkingskracht moet ze voor niemand onder doen. Met haar sterk tekstgerichte vertolking zet ze een beklijvende Lady Macbeth neer. En is dat niet wat Verdi voor ogen had ?

Publicatie: vrijdag 30 september 2016 om 07:09
Rubriek: Opera