Annick Massis in Brussel

Het eerste recital van het seizoen vond plaats in het intieme Théâtre Royal des Galeries met de sopraan Annick Massis en de pianist Antoine Palloc.

Toen Annick Massis in 2003 een recital gaf in de Munt zong ze Frans en Duits repertoire. Deze keer was het een (bijna) exclusief Italiaans programma. Het eerste deel van de avond kregen we een selectie uit het Arie Antiche-boek met klassiekers als Se tu m'ami of Caro mio ben.

Net zoals bij haar vorige recitals, heeft ze ook nu weer beslist om allemaal gelijkaardige liederen te brengen, waardoor er een gezapig recital ontstaat. Met Vivaldi's Sposa son disprezzata was er even een lichte, dramatische opflakkering maar niet voldoende om de eentonigheid te onderbreken. Meestal kan Massis de zaak redden met haar pure stem, maar gisteren was vanaf het eerste lied duidelijk dat ze niet helemaal in orde was... wat ze voor de bisnummers ook bevestigde.

Af en toe gekuch, veelvuldig verlaten van het podium, maar vooral een lelijk laag register, een voorzichtig uittesten van de stem hoe ver ze kon gaan en niet volledig op elkaar afgestemde registers ontsierden het recital. Maar eenmaal ze vertrouwen had in haar hoogte, waren er toch ook een paar mooie momenten met subtiele trillers en langademige frases. Anderzijds was de keuze van sommige liederen niet altijd gelukkig. De liederen van ene Angelo Mariani - La partenza en Ad un fiume - liggen zelfs voor een gezonde Massis oncomfortabel laag en had ze beter een paar tonen naar boven getransponeerd.

Ik heb haar vorig jaar ook in een recital gehoord in Straatsburg. En het tweede deel van de avond, dat trouwens iets beter verliep dan het eerste deel, was gisteren bijna-identiek als toen... tot en met de twee bisnummers. In Brussel kregen we gisteren nog een derde bisnummer met het Rossiniaans gejodel van La pastorella delle Alpi.

Publicatie: dinsdag 20 september 2016 om 17:06
Rubriek: Liedrecital