Karthäuser en de Prégardiens in Schwarzenberg

Deze Schubertiade begon met een liedrecital van Anja Harteros en werd afgesloten met een even fantastisch trio-recital met Sophie Karthäuser, Christoph Prégardien en Julian Prégardien. Michael Gees bespeelde de piano.

foto © Schubertiade Schwarzenberg

Ik zou met het deel na de pauze willen beginnen... Ze hadden een soort Schubertiaans Liederspiel bedacht, oftewel een zangwedstrijd tussen de drie zangers. Het kader hiervoor was de ballade Die drei Sänger, die ze als proloog zongen, en die handelt over drie zangers die bij een koning komen en elkaar liedgewijs bekampen:

Wollt ihr den edlen Wettstreit wagen,
So soll es höchlich uns erfreu'n,
Und wer den Sieg davon getragen,
Mag unsres Hofes Zierde sein.

Vervolgens zingt elke zanger drie liederen die overeenkomen met de verwijzing in de ballade.

De eerste zanger was Christoph Prégardien en hij zingt over de "graue Anfang aller Zeiten" en drie liederen gebaseerd op de Antieke Oudheid. Hij begint met An die Leier. Hij combineert heel mooi de dramatische recitatieven over de heldenliederen die hij wil zingen met de lyriek van zijn lier die in liefdesliederen geïnteresseerd is. Heel indrukwekkend was zijn vertolking van Gruppe aus dem Tartarus. En met een waanzinnig mooie Die Götter Griechenlands zouden we bijna denken dat we een winnaar hebben. Trouwens, Michael Gees was hier veel beter dan in zijn recital met Julia Kleiter en liet ook de piano delen in de expressie.

De tweede zanger was Julian Prégardien en hij "sang von manchen Wunderdingen". Na zijn citer gestemd te hebben met Des Sängers Habe is Der Rattenfänger het eerste "Wunderding". Het was trouwens grappig hoe Gees de Wolf-versie van dit lied in de intro en het naspel verwerkte. De jonge Prégardien gebruikt alle expressieve truuks en haalt zijn beste gruwelstem boven voor de spoken van Der Geistertanz. Maar een paar onzuiverheden kost hem punten.

De derde zanger was Sophie Karthäuser en zij zingt "von Lieb und Treu, und von der Sehnsucht Schmerz und Lust". Ze zingt meteen alle tegenstand in de vernieling met een wonderbaarlijk ragfijne Nur wer die Sehnsucht kennt, waarbij je het onmogelijk droog houdt. Tussen haakjes... ze zingt ook de Mignon-liederen op haar recente Wolf-CD Kennst du das Land?, een absolute aanrader voor elke Liedfanaat. Met de hymne An die Sonne verkent ze verder alle nuances van het piano-zingen en met een perfect gedragen Wehmut staat niets haar overwinning nog in de weg.

De derde zanger wint !

Of, zoals de koning het op het einde van Die drei Sänger formuleert:

Bleib bei uns, Freund ! Dir ist's gelungen,
Du bist es, dem der Preis gebührt;
Das schönste Lied hat der gesungen,
Der unser Herz zur Wehmut rührt.

De bard mag de rest van zijn/haar leven aan het hof slijten en het Liederspiel wordt dan ook passend afgesloten met Nachtstück als epiloog. Julian Prégardien is de verteller, Christoph Prégardien zingt de tekst van "der Alte", en Sophie Karthäuser geeft stem aan "die Bäume", "die Gräser" en "mancher liebe Vogel". De drie zangers zingen "Der Alte horcht, der Alte schweigt, der Tod hat sich zu ihm geneigt" als een trio.

De eerste helft van de avond kende een gelijkaardig verloop, maar zonder een dramaturgische achtergrond. Het was een verzameling van hoofdzakelijk ridderverhalen, ballades en legendes... die eigenlijk zelden tot nooit opgevoerd worden. Zo was het eerste lied van de avond Des Fräuleins Liebeslauschen. Julian zong de verteller, terwijl Christoph Prégardien de ridder was die de serenade brengt. Op het einde geeft Sophie Karthäuser een korte virtuoze repliek.

Om de drie romances van Don Gayseros boeiend te krijgen, moet je als zanger van heel goede huize komen. Maar als je drie zangers hebt, krijg je automatisch een andere dynamiek. De eerste romance is een dialoog tussen Don Gayseros (Julian Prégardien) en Donna Clara (Sophie Karthäuser), in de tweede romance ontvoert de Morenkoning haar en hij wordt in de derde romance gedood door haar broers. Deze keer was Christoph Prégardien de verteller. Ook de strofische Indische ballade Der Gott und die Bajadere is een uitdaging voor één zanger, maar wordt beter verteerbaar als trio. Bovendien improviseerde Gees weer allerlei tussenspelen tussen de strofen.

Tussendoor kregen we nog solo-liederen te horen. Christoph Prégardien liet zich opmerken in de melodramatische monoloog Fülle der Liebe. Sophie Karthäuser zong een expressieve, maar misschien wat te schattige, Der Traum. Der Vater mit dem Kind is niet het meest boeiende lied, maar Karthäuser zong het mooi en het lied was een iets vredigere tegenhanger van de Erlkönig die erna kwam... ook uitgevoerd als een trio. Vader en zoon Prégardien vertolkten respectievelijk de vader en de zoon, terwijl Karthäuser zowel de Erlenkoning als de verteller voor haar rekening nam met een ontroerend slot. Ze weet perfect hoe ze een traan in haar stem moet leggen.

Het was al een lange avond, maar hij werd nog even verlengd met twee bisnummers: het trio Grazie agl'inganni tuoi van Mozart en Schuberts Im Abendrot in een volwaardige bewerking voor trio van Julian Prégardien. Het enige spijtige aan deze avond was dat de ORF niet aanwezig was om dit recital te vereeuwigen met een opname...

Publicatie: dinsdag 30 augustus 2016 om 20:15
Rubriek: Liedrecital