Matthias Goerne in Schwarzenberg

Gisteren brachten Matthias Goerne en Martin Helmchen een relatief kort liedrecital met enkel Schwanengesang op het programma... zonder Die Taubenpost, maar mét het Rellstab-lied Herbst.

foto © Marco Borggreve

In het voorjaar zong Goerne in Hohenems nog Die schöne Müllerin, die me maar weinig kon bekoren. Zijn Schwanengesang was van hetzelfde "niveau" en leek meer op een brulfestijn dan een liedrecital.

Het leek goed te beginnen, met een verrassend lichte Liebesbotschaft met bijna tenorale kleuren. Zijn hoge noten, zowel piano als forte, botsen echter te vaak tegen een onoverbrugbare muur. Het contrast met Kriegers Ahnung was gigantisch. De eerste en derde strofe, die zich in het nu afspelen, zijn extreem donker terwijl de andere strofen weer lichter ingekleurd worden. Het wordt echter penibel als zijn stem in het beroemdste Ständchen eventjes kraakt maar met Aufenthalt zet hij volop in op lawaai en gebrul... zelfs de piano van Helmchen kan hem niet volgen. Dit idee van dramatiek opwekken door te brullen werd verdergezet met In der Ferne.

De Heine-liederen gaan hem iets beter af, al laat een lied als Der Atlas nog voldoende opties open voor nog meer krachtpatserij. Ik weet dat ik Goerne regelmatig beschuldigd heb van mooizingerij, maar deze invulling van "lelijk zingen" is niet echt wat ik bedoelde. Gelukkig waren er ook een paar mooiere momenten zoals een mysterieuze interpretatie van Die Stadt.

In Der Doppelgänger kregen we van alles wat. Schubert heeft "Sehr langsam" aan het begin van het lied geschreven: reden voor Goerne om in lethargie te vervallen waardoor je na drie woorden de zin van de zin kwijt bent. De laatste strofe moet versnellen, maar dan schakelt hij over op een afgerammeld Sprechgesang waar geen woord van te verstaan is. En als hij zijn laatste fortissimo - "so manche Nacht" - glorieus naast de toon schreeuwt, was ik blij dat de avond voorbij was...

Volgend seizoen komt hij in februari naar het PSK (en het Théâtre des Champs-Elysées) voor de drie Schubert-cycli met Leif Ove Andsnes. Ik moet zeggen dat dat vooruitzicht alsmaar minder aantrekkelijk wordt... en dat los van het feit dat hij de helft van de avond tegen de muur of in de piano staat te zingen.

Publicatie: vrijdag 26 augustus 2016 om 13:00
Rubriek: Liedrecital