Marlis Petersen en Werner Güra in Schwarzenberg

Het duorecital met sopraan Marlis Petersen en tenor Werner Güra, met Christoph Berner aan de piano, had slechts één thema... Goethe-liederen van Schubert, waarin de liederen uit "Wilhelm Meisters Lehrjahre" centraal stonden.

foto © Schubertiade Schwarzenberg

Dit is voorlopig het dichtste wat ik tot nu toe bij een liedrecital van Marlis Petersen gekomen ben. We hebben haar wel al kunnen bewonderen tijdens de kwartetrecitals met liederen van Brahms, Schumann en Schubert in de Munt. Ze begon luchtig met het Schweizerlied (een variant van het "Hebban olla vogala"-thema) in haar beste Switscherdeutsch. Ze schakelde snel over naar het serieuzere werk. Met Wonne der Wehmut en Erster Verlust duikt ze in de pijn van de verlaten geliefde. De hogere noten zingt ze aanvankelijk nog in opera-modus, maar dat vlakt ze zeer snel uit en we krijgen een doorleefde liedvertolking met perfecte dictie en uitstekende tekstprojectie.

Werner Güra hebben we uiteraard al vaker gehoord. Zijn selectie Goethe-liederen stellen hem in staat om alle interpretatieve registers open te trekken, te beginnen met de ballade Der Sänger die hij als een volleerde verteller voordraagt. Hij komt volledig in zijn element met Der Goldschmiedsgesell, een strofisch lied waarmee hij elke strofe de charme opvoert... wat uitmondt in de Biedermeier-erotiek van Versunken. In het bekende Willkommen und Abschied zoekt hij de grenzen van het rubato op.

Eerder had Güra een ontroerende vertolking gegeven van de Gesänge des Harfners, al klonken zijn passagio-noten op dat moment nog wat rauw en monochroom. Met het duet Mignon und der Harfner werd de brug geslagen - over de pauze heen - naar de Mignon-Lieder, aangevuld met An Mignon. Ook hier kregen we dezelfde verscheurende interpretatie van Marlis Petersen.

Het recital werd afgesloten met een dialoogversie van Liebhaber in allen Gestalten, waarbij Petersen en Güra de strofen afwisselden. De hilarische "Ich wollt', ich wäre alt" van Güra met krakende en bevende stem blijft bij. Als eerste bisnummer voegden ze nog wat extra strofen toe... Güra met "Ich wollt', ich wär' ein Schwein" of Petersen met "Ich wollt', ich wär' ein Blitz" (inclusief een elektrisch knetterend slot) en zelfs Berner zong een stroofje (pianist worden was de betere carrièrekeuze). Als echt bisnummer volgde nog - onvermijdelijk - het duet Licht und Liebe.

Publicatie: woensdag 22 juni 2016 om 12:25
Rubriek: Liedrecital