Turandot in Bregenz

Elke zomer wordt op de Bodensee in Bregenz een openluchtopera opgevoerd. Vanop de tribune met bijna 7000 plastieken klapstoeltjes kijkt het publiek naar een spektakelstuk op het podium op het meer. Dit en volgend jaar is dat Turandot.

foto © Bregenzer Festspiele / Karl Forster

Opera in de openlucht is uiteraard onderhevig aan de weeromstandigheden. Maar de Bregenzer Festspiele zijn niet erg snel om een voorstelling te annuleren (en een paar duizenden tickets terug te betalen). Zelfs toen het gisteren bij zonsondergang nog altijd regende, ging de voorstelling gewoon door. Het feit dat het koor en het orkest onder leiding van Paolo Carignani gewoon binnen in het Festspielhaus zitten, zal daar wel een belangrijke rol in spelen.

In tegenstelling tot de theaters van Verona of Orange, zijn de akoestische mogelijkheden van een meer niet van die aard dat de zangers zonder versterking kunnen optreden. En het moet gezegd, ze hebben een indrukwekkende installatie staan die zowel in de breedte als de diepte een vrij realistisch klankbeeld oplevert... tenminste voor koor en orkest. De reproductie van de solisten is echter nogal wisselvallig.

Er wordt bijna elke dag gespeeld en dus zijn de hoofdrollen twee- of drievoudig bezet. Gisteren zong Katrin Kapplusch de rol van Turandot. Ondanks een wat schreeuwerige hoogte zong ze een goede "In questa reggia". Arnold Rawls was een redelijke Calaf. In het eerste bedrijf moest hij zijn stem nog vinden en zwabberde hij door "Non piangere, Liù". Voor "Nessun dorma" was hij wel in vorm en eindigde hij met een stralende hoge do. Yitian Luan moest als Liù ook lang opwarmen en was eigenlijk pas bij "Tu che di gel sei cinta" op niveau.

De enscenering van Marco Arturo Marelli is uiteraard gericht op een groot publiek. Zijn decor bestaat hoofdzakelijk uit een stukje Chinese muur, die in het midden instort bij het begin van de opera. Achter de muur en in het water voor het podium staan een paar honderd soldaten van het terracotta leger. Onder een cirkelvormig podium zijn ruimtes die fungeren als folterkamer of de kamers van Ping, Pang en Pong waar ze de hoofden van Turantdots slachtoffers op sterk water bewaren.

En dan is er nog een bijkomend podium met een kamer waar de voorstelling begint... een man met Puccinisnor opent een muziekdoos en hoort een Chinees deuntje wat hij dan als inspiratie voor zijn opera gebruikt. Calaf als alter ego van Puccini lijkt me een vrij zinloos en verwarrend idee. Maar voor de rest is het onderhoudende voorstelling met het nodige spektakel van acrobaten en vuurjongleurs.

Publicatie: donderdag 30 juli 2015 om 08:02
Rubriek: Opera