Véronique Gens in de Munt

Het recitalseizoen van de Munt werd gisteren afgesloten met een fantastisch recital van sopraan Véronique Gens en pianiste Susan Manoff. Hun programma had de titel "Invitation au voyage" meegekregen, wat uiteraard verwijst naar het gelijknamig lied van Duparc. Maar het werd ook een reis doorheen de Franse liedgeschiedenis, waarbij het ijzeren repertoire niet geschuwd werd.

We horen Véronique Gens veel te weinig in dit repertoire. Het is al van 1998 geleden dat ik haar nog in Brussel gehoord heb, toen ze een recital gaf in het Conservatorium. In dit Frans repertoire is ze de perfecte liedzangeres, enkel geëvenaard door Felicity Lott.

Vanaf haar eerste lied, Le papillon et la fleur van Fauré, zit haar stem meteen goed. Ze vult moeiteloos de Munt en toch heb je constant dat heerlijk gevoel dat er nog massa's reserve aanwezig is. Dat maakt dat ze op geen enkel moment technische toegevingen moet doen om alle mogelijk nuances uit de tekst te halen.

Een sterk staaltje van haar stembeheersing kwam in Les berceaux, ook van Fauré, als ze een heel lange frase gradueel opbouwt van piano naar forte zonder dat ze de lijn van de tekst uit het oog verliest. In Invitation au voyage creëert ze een gelijkaardige bij "Le monde s'endort dans une chaude lumière". Mindere zangeressen laten zich nogal gemakkelijk verleiden om daar te beginnen brullen, maar dan is plots de hele sfeer weg. Niet zo bij Véronique Gens.

Haar verfijnde frasering zorgde voor heel wat memorabele momenten. Zoals de ontroerende vertolking van Après un rêve, of de onweerstaanbare traan die ze in haar stem kan leggen in Duparcs Chanson triste, of hoe ze de omslag maakt van het levendige begin naar het requiem van Trois jours de vendange van Reynaldo Hahn. En moet het nog gezegd worden ? Haar expressie wordt versterkt door haar perfecte dictie. Daarnaast kreeg ze een uitstekende repliek van Susan Manoff, die bijvoorbeeld mooi de watergolfjes in Au bord de l'eau wist te evoceren, maar wat wild was in de begeleiding van Mandoline.

Dit quasi-perfecte recital werd afgerond met nog drie bisnummers... Le rossignol des lilas van Hahn, Les roses d'Ispahan van Fauré en ook een streepje Poulenc met Les chemins de l'amour zonder grote gestes. Dit was anderhalf uur genieten in de aanwezigheid van een top-liedzangeres. Hopelijk moeten we niet nog eens 16 jaar wachten voor haar volgend liedrecital in Brussel...

Publicatie: zondag 22 juni 2014 om 07:34
Rubriek: Liedrecital