IMKEB 2014 - Halve finale, dag 1

De halve finale van de Koningin Elisabethwedstrijd is van start gegaan. Acht kandidaten passeerden deze namiddag en avond de revue. En alhoewel de keuze van hun programma grotendeels vrij is, brengen ze bijna allemaal toch een gevarieerde menu van opera, oratorium en lied. Daarenboven doen ze dat allemaal in drie of meer verschillende talen. Deze eerste dag had een paar verrassingen in petto. Sommige zangers bevestigden hun prestatie van de eerste ronde, maar een paar deden dat niet.

Aude Extrémo (mezzo, Frankrijk, 30) moest onverwacht als eerste beginnen aangezien de pianist van de eerste kandidate vast zat in de file ten gevolge van de "20 km van Brussel". Ligt het daaraan, of had ze haar programma niet goed ingedeeld... feit was dat het virtuoze begin van Handels Naufragando via per l'onde, dat vooral haar laag register solliciteerde, nauwelijks tot achteraan de zaal droeg. In Sesto's Parto, parto zat haar stem wel goed, maar ze kon me moeilijk overtuigen van waar de aria over ging. Ze begon mooi melancholisch aan Paulines lied Podrougui milye uit "Pikovaya Dama", maar het probleem van de eerste ronde - dat ze achter elke hoge noot een uitroepteken zet - begint weer stilaan haar lijn te verstoren. Desalniettemin wist ze Rimsky-Korsakovs lied Redejet oblakov goed op te bouwen. Voor een vertellende interpretatie van Dalila's Printemps qui commence zat haar laag register ondertussen wel goed. Maar de keuze van Wenn dein Mütterlein uit Mahlers "Kindertotenlieder" was een vergissing.

Anna Gorbachyova (sopraan, Rusland, 28) gaf een lichtjes zenuwachtige indruk. In Mozarts Al destin, che la minaccia uit "Mitridate" klonk haar stem enigszins sirene-achtig, maar in de loop van de aria werd haar stem wel stelselmatig beter. Het parlando dat ze gebruikte in Tariverdiev 15 Boys droeg ook niet echt. Ze ging verder in het liedgenre, echter met weinig succes. Daarvoor is haar uitspraak benedenmaats, zowel in het Duits van Strauss' An die Nacht en nog meer in drie liederen uit Poulencs "Fiançailles pour rire". Het voordeel van te eindigen met Handel, is dat de muziek op zich al meeslepend is. Maar de coloraturen van Tu solcasti il mare infido waren aan de dunne kant en trillers waren nergens te bekennen.

Jodie Devos (sopraan, België, 25 jaar) begon in het Duits met de drie disciplines. Ze zingt Preist des Erlösers Güte uit Beethovens "Christus am Ölberge" in aanvaardbaar Duits. Op dat moment piepen haar allerhoogste noten nog wat, maar dat zal zeer snel opgelost geraken. In Mozarts Da schlagt die Abschiedsstunde uit "Der Schauspieldirektor" stralen haar hoge noten met een schitterende glans. Uit Strauss' liedoeuvre volgende twee liederen, Ich schwebe en Kling!, die redelijk waren. Maar Debussy's Apparition was dan wat slordig. Hoedanook geeft Jodie Devos niet de indruk van een rasechte liedzangeres te zijn waar ik een hele avond naar zou willen luisteren. Maar haar opera-repertoire is des te boeiender. In Gilda's Caro nome zweefde ze uitstekende hoge noten. En voor de eerste keer deze wedstrijd hoorden we Olympia's Les oiseaux dans la charmille. Ze bracht dat in een klassieke choreografie (met de even traditionele hulp van haar pianist om haar terug op te draaien) en met veel charme, uitzonderlijke dictie en meer warmte dan wat men gewoonlijk hoort in Hoffmanns pop.

Emoke Baráth (sopraan, Hongarije, 28 jaar) is een zangeres die van mij wel gerust een heel liedrecital mag volzingen. Ze heeft een superieure muzikaliteit, een uitstekende dictie en de intelligentie om elk woord betekenis te geven. Ze opende met Schuberts Im Frühling waar al deze kwaliteiten in overdaad aanwezig waren. Maar ook Mozarts Exsultate Jubilate benadert ze op een gelijkaardige wijze, door het "Tu virginum coronam" ook als een relevante liedtekst te behandelen. Daarna volgde een even spittante "Alleluia". Debussy's Le jet d'eau was dan weer middelmatig. Uit het operarepertoire zong ze Oh, quante volte met een doorleefd Eccomi-recitatief en zuivere belcantolijnen. Ze eindigde met haar landgenoot Bartok en diens Székely lassù, waarvan ze perfect de sfeer wist over te brengen.

Sarah Laulan (mezzo, Frankrijk, 29 jaar) liet zich in de eerste ronde opmerken door haar origineel programma. In de halve finale doet ze daar nog een schepje bovenop door een echt samenhangend recital te bedenken dat niet zou misstaan op een Halloween-concert. Haar techniek kent nauwelijks beperkingen, waardoor al haar aandacht naar de vertolking en de expressie kan gaan. Ze begon met Duparcs Le galop als een huiveringwekkend horror-verhaal. Daarbij legt ze goede accenten en creëert zo textuur in het lied. Ook Brahms' Wie rafft ich mich auf in der Nacht wist ze van begin tot eind spannend te houden. Daarna volgde een lijzige en trage uitvoering van Notch, spuskaisa skoreï uit "Prins Igor". Haar expressieve mogelijkheden bereikten een hoogtepunt in Poulencs Je nommerai ton front. De verontwaardiging van Juno in Hence Iris, hence away uit "Semele" zorgde een moment voor wat ontspanning. En na Shostakovitch' Kolybel'naja volgde een onvoorstelbare staaltje van inleving met Afraid, afraid uit Menotti's "The medium" waarbij je haar ging rechtstaan.

Meghan Lindsay (sopraan, Canada, 28 jaar) bracht ook een homogeen programma waarin vooral pijn en smart centraal stonden. In de eerste ronde had ze een zeer goede indruk nagelaten, maar nu leek ze wel een andere zangeres te zijn. Haar stem had bij het begin van Parto, m'affretto uit "Lucio Silla" zelfs nog een lichte aciditeit. Maar ze wist goed de emoties van Giunia weer te geven met ook zuivere loopjes. Weichet nur, betrübte Schatten uit Bachs "Hochzeitskantate" was een dieptepunt. Het feit dat ze dit met een partituur zong is niet zo belangrijk, wel dat er nauwelijks variatie in haar expressie zat en dat haar Duits ook beter zou mogen. Lúa descolorida uit Golijovs "La pasión según San Marcos" begon niet helemaal zuiver, maar hier was er tenminste weer enige tekstinterpretatie. Maar het was wachten tot haar slotaria - Marenka's Och, jaky zal ? uit "De verkochte bruid" - dat ze haar stem teruggevonden had... maar dat was ruim te laat.

Hyesang Park (sopraan, Korea, 25 jaar) was in de eerste ronde voor mij de beste Koreaanse sopraan. In de halve finale gaat ze op datzelfde elan verder. Haar stem klinkt fantastisch mooi en groot. Ze heeft wel de gewoonte om alles, maar dan ook alles, met gebaren uit te beelden. Voor doven en slechthorenden is dat misschien nuttig, maar voor anderen is het al snel overdreven. Over haar stijlgevoel betreffende Purcells Music for a while, wat ze met veel emotie vertolkte, valt te discuteren. Strauss' Ich trage meine Minne kreeg - net zoals haar Strauss-lied in de eerste ronde - een operabehandeling in onverstaanbaar Duits. Rachmaninovs Ne poy, krasavitsa, pri mne was dan weer doortrokken van de tristesse. Obradors' Chiquitita la novia bracht ze met veel vuur en een gigantische stem. En haar versie van Musetta's wals Quando m'en vo is mogelijk de beste die we deze week al gehoord hebben. Daarna volgde een elegant Koreaans lied, Gopunguisang van ene Isang Yun. Ze eindigde met Quel guardo il cavaliere, zeer goed gezongen, maar theatraal slaan de stoppen door.

Charles Dekeyser (bas, België, 27 jaar) had indruk gemaakt in de eerste ronde. Vandaag leek hij uitzonderlijk zenuwachtig, wat ook zijn effect leek te hebben op zijn stem. Af en toe bracht de plaatsing van zijn stem hem in moeilijkheden, maar daar stond tegenover dat zijn uitstekende dictie en mooie klank onaangetast bleven. Hij begon ingehouden aan Beethovens In questa tomba oscura. De lage noten van Kreutzers Faust-lied zaten nog niet goed. Schuberts Du bist die Ruh is onder alle omstandigheden een lastig lied. En het was hier dat de onzuiverheden echt duidelijk werden... vooral de kleine stijgende stapjes van 'von deinem Glanz allein erhe-ellt' waren niet zuiver. Met Mozarts Io ti lascio kon hij even wat doorzingen, maar toch zat ook hier soms een kikker in zijn keel. Don Quichottes serenade Quand apparaissent les étoiles was dan weer wel goed. Maar voor Sarastro en zeker Fiesco is het nog te vroeg.

Gemiddeld zouden de helft van de kandidaten van vandaag door mogen naar de finale. Wat mij betreft zijn Jodie Devos, Emoke Baráth en Sarah Laulan erbij. Hyesang Park houd ik nog even in beraad.

Publicatie: zondag 18 mei 2014 om 23:48
Rubriek: Concert